Tüketim ekonomisinin bizleri getirdiği nokta çöp noktasıdır. Kendimizin sebep olduğu çöp ile hem yaşadığımız doğayı hem de birey olarak kendimizi yok ediyoruz. Bir türlü insanlaşamıyoruz. İnsanlıktan dolayısıyla insani değerlerden giderek uzaklaşıyoruz.
Doğayı yok ediyoruz. Birlikte gördük. Okyanus da çöp adası oluşmuş. İşin uzmanı diyor ki toprakta ki erozyonu durduramazsak 60 yıl sonra toprak yok. Toprak olmayınca yaşam olur mu?
Tüketim ekonomisinin baskısından kendimizi kurtarmak zorundayız. Yeniden yamalı giymeyi yada eski giysilerimizi giyme cesareti göstermeliyiz. Aldığımız eşyaları modası geçinceye kadar değil tümüyle elden çıkıncaya kadar kullanmayı becermeliyiz. Sağlıklı gıda konusunda ısrarcı olmalıyız. Semt pazarlarında satılan sebze ve meyvelerin sulandığı suyun kalitesinden tutun atılan ilaca kadar yetkili imza isteme duyarlılığı konusunda yılmadan mücadele etmeliyiz. Sağlıklı gıdanın temiz toprak, temiz su, temiz hava ve temiz işletme faaliyeti ile olduğunu bilmeliyiz. Doğanın verdiklerini pazar ekonomisinin parayla satılan bir ürünü yapılmasına karşı çıkmalıyız. Ve bunun için yeniden kadını evin içine kapamayı ise kesinlikle aklımıza getirmemeliyiz. Bunu eşitlikçi bir anlayış ile kadın erkek birlikte yapabilmeliyiz. Biz mücadele etmezsek bilelim ki kapitalizmin bize biçtiği rol dahilinde bir tüketim oyuncağı olarak yok edileceğiz.
Dünyayı sorunsuz yönetmek isteyen küresel sermaye, yediklerimizden tutun kuracağımız aileye kadar her şeyimize karışıyor. Çocuğun rastlantıyla değil teknolojik müdahaleyle dünyaya merhaba deme noktasına kadar işi götürmüş durumda… Hal böyle olunca hepimiz sürekli bir çöp üretiyoruz.
Çöp…
Maalesef, teknolojinin zirve yaptığı bir dönemde çöp kadar değerimiz yok.. Çünkü çöp çok değerli.. Çünkü her şey çöp ve korkarım insanlar da çöp olacak..
Yani robot insan çöptür.
Yani paraya tapan insan çöptür.
Yani aşka değer vermeyen insan çöptür..
Yanisi manisi yok, çöpe karşı direnmek ve çöp ekonomisini yenmek zorundayız…
Yoksa, aileden tutun, sevgiye, kitaptan tutun sanata her şeyi çöp konumuna getirmek istiyorlar..
Çöpe karşı bir zafer elde etmek için elinize aldığınız taşa bile değer vererek boş gözlerle değil anlamlı bakışlarla ve sevgiyle bakın…
Taş deyip geçmeyin..
“Hiçbir zaman yeni bir hayat ortaya çıkmaz. Daima yeryüzündeki madde aleminin bütün zerreleri vs. bir vakit hayatı olup sonra hayatları durmuş olan, sona eren değil, bilakis fosil olarak durgunluk halinde baki kalmış olan ve uygun şartlar oluştuğunda hayatları yenilenen hayat birikimleri bütününden ibarettir. Beşeriyet ölümle son bulmuyor, ölümden sonra canlanıyor.”
Yani, “Taşlar evrenin hayatının deposundan ibarettir.” Diyor işin uzmanı…
Çöp olmamalıyız ve çöp anlayışına karşı direnmeliyiz ki “taş” olalım…
Ve…
Tüketim ekonomisi değil paylaşım ekonomisine evet diyelim…
Lafın bu noktasında büyük usta Karl Marx’a da gönderme yapalım. Karl Marx koca kitap Kapital de kadının ev içinde verdiği uğraşın yani emeğin kapitalizm için değersiz olduğunu belirtirken acaba bugünleri görseydi ne derdi, bilmiyorum. Çok değil, çocukluğuma gittiğimde evimizden çöp çıktığını hatırlamıyorum. Ambalaj olarak sadece file ve kese kağıdını hatırlıyorum. Onu da babam düzelttikten sonra halının altına koyar ve birkaç gün sonra da nazını çeken bakkala verirdi.
Dün evde ürettikleriyle hesaba konulmayan kadının evde ürettiklerinin şifresini çözen kapitalizmin bu süreçten koca bir tüketim ekonomisi yarattığını görmek zorundayız. Kapitalizm evin içinde kadını özgürleştirirken kadının da bunu fırsata çevirip yönetim de artık ben de varım demesinin önünü açıyordu. Yeni bir dünya bu sefer kadınlar eliyle kurulacak gibi duruyor. Yani çöp üretmeyen, doğayı mahvetmeyen ve paylaşımı daha eşitlikçi olan bir dünyayı bu sefer kadınlar kuracak. Ya kuracaklar ya da erkekler savaşarak yok olacağız…
Sevgi ve saygılarımla…
