“Alçaklara kar yağıyor
Yükseklere buz…
Gel seninle kaçalım, allı fistanlı kız….”
Yükseklik alçaklık farkı…
“Yüksek eyvanlarda ceylanlar gezer / Ceylanın duruşu çok canlar yakar.”
Kartallar ceylanlara, ceylanlar aslanlara bakar, her bakışın altında kin, öfke, nefret ve öç alma duygusu yatar.
Yükseklerin karı, boranı, artırır içinde ki yaranı. Seni alıp götürür sert esen rüzgar ve tufanı. Sen sanırsın ki yüksek dağları ben yarattım, alçakları kim yarattı bilmem.
Yüksek alçağa inat, alçak yükseğe inattır bu alemde.
Alçaklarda sürüngenler, solucanlar, kaplumbağalar yol alır zamandan. Yüksekler ve alçaklar arası mekanlara yerleşen, kuşlar, baykuşlar, yarasalar, tırtıllar, böcek ve haşerata ne diyorsunuz?
Alçaktakiler ot yerler. Yüksektekiler et yerler. Canlılar yaşamının yasasıdır. Et yiyenler ot yiyenlere hükmederler.
Yüksektekilerin bakışları mağrur, davranışları ağırdır. Kararları kesin ve tartışılmaz. BİAT esastır. Yüreğin ve bileğin yetiyorsa biat etmeyiniz.Yılan mı olursun, çıyan mı hiç fark etmez? Başını eziverirler. Ne şehit oldu ne gazi, pisi pisine gitti, bizim Niyazi olursunuz.
Yüksekler; aslanlar, kutlar, sırtlanlar, çakallar, tilkiler ve oklu kirpilerle doludur.
Alçaktakilerin bir “EŞREF-i MAHLUKAT”ı vardır ki koruyun kendinizi onlardan. Yükseklik aşkına kapılmışsa, kendinizi kollayınız, korkunuz, onların şerrinden. Kadı olmuşsunuz, kaymakam olmuşsunuz, omzu kalabalık ast, üst, ser, Devlet-i Aliye’nin en yüksek yargıcı, yazgıcı olsanız da hiç fark etmez.
Korku İmparatorluğu’nda, korkulu rüyalar sizindir. Haktan, hukuktan, adaletten söz etmeniz suçtur bu alemde.
Ah!.. o kırmızı ceylan derileri ne sağlammış? Yırtılmıyor mübarekler. Nasıl taşıyor o kadar yüksektekilerin ağırlıklarını. Allah selamet versin. İYİ Kİ VARSIN CUMHURİYET. Kimlere nasip böyle ayrıcalık, böyle hürriyet.
Bu mahlukatlar ayrıcalıklı, ulühiyet kazanmıştırlar, alçaktaki eşref-i mahlukatların sayesinde. Alçaktakiler, kendi büyüklüklerin farkında olmadan yaşarlar dam altında, barakada, çadırda mutlu mesut bahtiyardırlar. Allah razı olsunlarla karınları tok, sırtları pektir.
Gücün yetiyorsa dokun. Dokunda bin ah işit. Ama ve lakin, benim, agam, senin aganı itekler. Benim agamın kötekleri daha güçlü yükseklerde.
Hatay yöresi türküsüdür.
“Hörünü de yavrum hörünü,/ Harmana serdim kilimi.
Takıverde zillerin dördünü,/ Dönüver de meydan senindir aman…”
Türküler benim canımdır ciğerimdir. Canı, ciğeri, yüreği olmayanın türküsü de olmaz, sesi soluğu kesilmiş olur.
“Yüksek bir mevkiye yerleşen alçak bir kişiden daha kötü bir şey olamaz” * İ D U R A K İ *
