New York Times’daki başlık şuydu; geçtiğimiz günlerde haber sitelerine düşen haliyle:
“Varlıklı ve yetenekli Türkler sürüler halinde ülkeyi terk ediyor.”
Rekor rakamlara ulaşan Türkiye’den yurt dışına göç ile ilgili haberde New York Times; bunun sebepleri olarak “kayırmacılık ve artan otoriterleşme”yi göstermiş.
Aktarılan habere göre ülkeyi terk edenlerin profili “ülkenin kuruluşundan bu yana ilk kez, kültür ve iş hayatına yön veren üst sınıf aileler” diye anlatılmış.
Küresel Varlık Göçü İncelemesi’nin (Global Wealth Migration Review) Türkiye’ye ilişkin verilerine de yer verilen haberde 2016 ile 2017 yılları arasında, Türkiye’nin varlıklı diliminin yüzde 12’sine denk gelen, en az 12 bin dolar milyoneri, servetini yurt dışına aktarmış
AfrAsia Bankası’nın raporuna göre de kaçan varlıkların çoğu Avrupa ve Birleşik Arap Emirlikleri’ne gitmiş.
Aynı inceleme ve yapılan raporlamalara göre varlık göçü yaşanan ülkeler sıralamasında da yedinci sıraya yükselmiş Türkiye.
Her zaman dediğimiz gibi bazı konularda konuşmaktan çok rakamların dili somut pek çok şeyi anlatıyor.
Burada da durum aynı.
Rakamların söylediği ülkemiz için acı bir tablo esasında.
Zira varlık göçünde 7’nciliğe yükselmek “başarı” değil kuşkusuz.
Gazete, varlık göçüne son örnek olarak Ülker grubunun Yıldız Holding’ini göstermiş.
Konuyla ilgili Türkiye’nin önde gelen hukukçularından Mehmet Gün;
“Özellikle darbe girişimi sonrası milyarlarca dolar Türkiye’yi terk etti. İnsanlar kendilerini tehdit altında hissediyor” derken TÜİK verileri de başka bir düşündürücü sonucu gözler önüne sermiş:
2018 yılında ülkeden göç edenlerin sayısı bir önceki yıla göre yüzde 42’lik artışla 253 bin 640 kişiye ulaşmış.
Bu verilerin çok iyi okunması gerek.
Özellikle politikacılar tarafından.
Çünkü beyin göçünün sancıları ve sıkıntıları sürerken, kaçan bilim insanlarımızı Türkiye’ye döndürmek için cazip düzenlemeler yapılırken, biliyoruz ki bu düzenlemeler dahi beklenen dönüşü gerçekleştirmedi.
Haliyle nitelikli insan kaçışının yanına bir de servet/varlık kaçışını eklersek, tabloyu şu şekilde tek cümleyle özetleyecek hale geliyoruz ki bu tanımlama dahi şık değil:
“Aklı ve parası olan ülkeyi terk ediyor.” (!)
Bu araştırma/haberden birkaç gün sonra da bazı haber sitelerinde; en kolay vatandaşlık veren ülkeler anlatılıyordu sıra sıra ve ballandıra ballandıra.
Hatta bu tür haberler dönüp dolaşıp çok sık yer almaya başladı farklı haber sitelerinde.
En kolayı Uruguay’mış misal…
Sonra sıra sıra diziliyor ülkeler…
Almanya’dan Yunanistan’a, Makedonya’dan, Dominik Cumhuriyeti’ne kadar.
Velhasıl kimsenin ne yaptığını veya yapacağına kuşkusuz denilecek bir şey yok lakin devlet olarak salt bu bilim insanlarının yurt dışına gitmeleri ile son yıllarda artan varlık göçünün sebeplerinin detaylı ve her yönüyle uzmanlarca incelenerek bunun ardında yatan sebeplerin ortadan kaldırılması gerekiyor.
Çünkü tablo hoş değil.
Türkiye böyle akıl ve para kaynaklarını kaybetmeye devam ederse zaten 50 yıl sonra dört kişiden birinin Suriyeli olacağı ülkemizde nasıl ve kimlerle yaşanır halde kalacağız bunun irdelenmesi gerek.
Kuşkusuz her kaçışın sebebi var…
Bilim insanlarının kaçışının altında yatan en önemli sebeplerin özgür bir çalışma ortamının olmadığı ve maddi koşullarının yetersizliği olduğunu biliyoruz.
Ama varlık kaçışının başka sebepleri de var kuşkusuz.
Korku mu, güvensizlik mi, ekonomik dalgalanmalar mı?..
Siyaset biliminin bu yöne başını çevirip ciddi şekilde bu terse göçü durdurmaya kafa yorarak sağlıklı bir muhasebe ve içsel eleştiri ile gereken önlemleri alması acilen şart.
Bazen, bazı sinyaller, hafife alınmayacak ve ötelenmeyecek kadar ciddi boyuttadır.
Bu konu da bunlardan biri işte.
Devlet ve siyaset, buna da bakmayacaksa bu kaçış aynı hızla devam edecektir; bunun için müneccim olmaya da gerek yoktur.
Başlığa dönelim…
Ne demişti New York Times:
“Türkler sürüler halinde ülkeyi terk ediyor.”
Cızz etmedi mi içiniz?
