SÜMEROLOG MUAZZEZ İLMİYE ÇIĞ

“Sümer Kraliçesi” unvanına sahip Dünyaca ünlü Sümerolog ve Arkeolog olan Muazzez İlmiye ÇIĞ, 20 Haziran 1914 doğumlu. Bugün 109 yaşına girdi..
Arkeolog olan kızımın da öğretmeni olan Muazzez İlmiye ÇIĞ diyor ki;
“Ben bir yazar olduğuma göre; ulusumuzun bulduklarını, başardıklarını, geçmişini, geleneklerimizi yazmaya karar verdim. Böylece herkese ulaşacağını umut ediyorum.”
Umudunuz gerçek olsun Sümer Kraliçem.
Yeni yaşınız kut dolsun. Sağlık ve esenliklerle yeni yaşınızı kutluyorum. Tarihimize verdiğiniz katkılardan ötürü size minnettarım. İyi ki bizim Sümer Kraliçemiz, duayenimiz oldunuz.
Doğum gününde Muazzez İlmiye ÇIĞ’ın yazdıklarından kısa yazılarını okurlarımızla buluşturmaktan mutluyum.. Kitaplarının okullarımızda ders olarak okutulduğu günlerin yakın olması dileğimdir.

Muazzez İlmiye ÇIĞ.

***

SÜMERLİ ÖĞRETMEN LUDİNGİRRA

3600 yıl öncesinden size bir mektup var deseler tepkiniz ne olurdu?
Sümerli bir şair ve öğretmen olan Ludingirra binlerce yıl öncesinden bize bir mektup yazmış.

Mektubunda şunları söylüyor;
“Ben bir Sümerli öğretmen, şair ve yazarım.
Yaşım yetmiş beşi bulduğundan öğretmenliği bıraktım fakat şairlik ve yazarlık ölünceye kadar sürecek.
Bu yaşam öykümü daha çok gelecek kuşaklar için yazmaya başladım.
Bizim ulusumuz, dilimiz, geleneklerimiz, sosyal yaşantımız, sanatımız unutuluyor artık.
Bu güzel ve uygar ülkemize heryerden göz diktiler.
Göklere uzanan basamaklı kulelerimizin, görkemli tapınaklarımızın, arı gibi çalışan çarşılarımızın, her tarafa ulaşan kervanlarımızın, dümdüz uzanan yollarımızın, bol ürün veren tarlalarımızın, nehirlerimizde ve açtığımız kanallarda salına salına yüzen teknelerimizin, her türlü bilgiyi veren okullarımızın ünü uzak ülkelere kadar yayıldığından; ilkel olan bu ülkelerin halkı kıskandı bizi.
Fırsat buldukça üzerimize saldırdılar. Kentlerimizi yakıp yıktılar.
Biz yaptık, onlar yıktılar; biz yaptık, onlar yaktılar. Halkımız hatta krallarımız tutsak oldu.
Ailelerimiz dağıldı. Tarlalarımız, bahçelerimiz bakımsızlıktan kurudu; hayvanlarımız açlıktan öldü ve böylece kökü binlerce yıl önceye dayanan ulusumuz yoruldu, dayanamayacak hale geldi ve içimize yavaş yavaş sızıp bizi yiyen yabancıların kucağına bırakıverdi kendini.
Onlar yönetiyor bizi şimdi. Topraklarımıza ilkel geldiler; sayemizde uygar olmaya başladılar. Ne yazıdan, ne tarımdan, ne sanattan, ne dinden, ne okuldan, ne attan, ne arabadan, ne aydan, ne yıldan haberleri vardı.
Hepsini bizden öğrendiler. Sonra da “biz yaptık, biz bulduk” diye övünmeye başladılar.
Hep korkuyorum, bir gün gelecek, adımız da uygarlığımız da unutulacak. Biz ne yaptık, ne başardıysak hepsini onlar üstlenecekler.
Bu durum beni yıllardan beri üzüyordu. Ben küçük bir adamım, bunu önlemek elimden gelmez diye yakınıyordum. Bir gün aklıma geldi.
Ben bir yazar olduğuma göre; ulusumuzun bulduklarını, başardıklarını, geçmişini, geleneklerimizi yazmaya karar verdim. Böylece herkese ulaşacağını umut ediyorum.
Bizim uygarlığımız belki binlerce yıl sonra yaşayan insanlara da geçecek. Bizim attığımız temeller üzerine yenilerini koyacaklardır.
Ah! Onlar da bizi hatırlayıp bıraktığımız kültür mirasları için teşekkür edebilseler!..” (Muazzez İlmiye ÇIĞ)

TÜRKİYE / Kapadokya.

Sümerler, Orta Asya’da M.Ö. 18.000 yıl önce yüksek uygarlık kurmuş Anav toplumunun bir kolu olan Kengerlerden.
Günümüzden 7-8 bin yıl önce Mezopotamya’ya yerleşerek yüksek bir uygarlık kurmuşlar.
Bu yazı Sümer tarihini anlatmak için değil, Sümerlerin yaşadığı hazin ve acı sonun hikayesidir.
Sümerler kurdukları uygarlıkta rahat ve rehavet içinde yaşarken, yıkılışından 100-150 yıl kadar önce yani günümüzden 4500 yıl önce Arabistan içlerinden Akad diye adlandırdıkları kavmin insanları Sümer kentlerinde çalışmak için akın akın gelmeye başlıyorlar.
Bir kısım Sümerler bunlara karşı çıksa da diğerleri ucuz ve kolay işçilik ve köle gözüyle baktıklarından göz yumuyorlar.
150 yıl içinde işler değişiyor, Akatlar kentleri yakıp yıkıyor, Sümerleri öldürüyor ve sonra iktidarı ele geçiriyorlar.
Sümerlerin son günlerinde bir bilge kil tablete şöyle yazıyor.
“FARK EDEMEDİK GEÇ KALDIK.
AMAN TANRIM BU VAHŞİLER HEPİMİZİ YOK EDECEK.
TANRIM BİZİ AFFET.
BİZDEN SONRA GELENLER BUNLARI OKURSA BELKİ
DERS ALIR.
” Ve Sümer devleti yıkılıyor, Akadlar Sümer uygarlığının üstüne oturuyor.”

ÖNEMLİ NOT;

SÜMERLER, TÜRK KÖKENLİ BİR KAVİM.
AKADLAR, SAMİ KÖKENLİ KAVİM. BUGÜNKÜ ARAPLARIN ATASI

Kaynak, Sümerolog-tarihçi bilim insanı
Sümerolog :Muazzez İlmiye ÇIĞ.

NARDUGAN TÜRK BAYRAMI !..

Çam süsleme geleneği Türkler’e aittir.
Türklerin, tek Tanrılı dinlere girmesinden önceki inançlarına göre, yeryüzünün tam ortasında bir akçam ağacı bulunuyor.
Buna hayat ağacı diyorlar. Bu ağacı, imge olarak bizim bütün halı, kilim ve işlemelerimizde görebilirsiniz.
Türklerde güneş çok önemli. İnançlarına göre gecelerin
kısalıp gündüzlerin uzamaya başladığı 22 Aralık’ta gece gündüzle savaşıyor.
Uzun bir savaştan sonra gün geceyi yenerek utku kazanıyor.
İşte bu güneşin utkusu, yeniden doğuşu, Türkler büyük şenliklerle akçam ağacı altında kutluyorlar.
Güneşin yeniden doğuşu, bir yeni doğum olarak algılanıyor.
Bayramın adı : NARDUGAN
(nar=güneş, tugan, dugan=doğan) Doğan güneş.
Güneşi geri verdi diye Tanrı Ülgen’e dualar ediyorlar.
Duaları Tanrıya gitsin diye ağacın altına armağanlar koyuyorlar; dallarına alacalı ipler bağlayarak o yıl için dilekler diliyorlar Tanrıdan…
Bu bayram için, evler temizleniyor. Güzel giysiler giyiliyor. Ağacın çevresinde yırlar söyleyip oyunlar oynuyorlar.
Yaşlılar,büyük babalar, nineler görmeye gidiliyor; bir araya gelerek birlikte yiyip içiliyor.
Yedikleri; yaş ve kuru meyveler, özel yemek ve şekerleme.
Bayram, yakınlarla bir araya gelerek kutlanırsa ömür çoğalır, uğur getirirmiş.
Akçam ağacı yalnız Orta Asya’da yetişiyormuş.
Araplar bu ağacı bilmezlermiş, bu yüzden olayın, Türklerden
Hıristiyanlara geçtiği, bunu da Hunların Avrupa’ya gelişlerinden sonra onlardan görerek aldıkları söyleniyor.
İsa’nın doğumu ile hiçbir ilgisi yok.
“Doğum, güneşin yeniden doğuşu”
Sümerolog : Muazzez İlmiye ÇIĞ.