21 Mart “Dünya Şiir Günü” bildirisi. (*)
ŞİİR SEN BENİM HERŞEYİMSİN
İsteme benden canımı Tanrım.
Ne cennet ne cehennem.
Ömrümü şiire adadım, kimseye vermem.
Vardır bir şiir.
Sarnıç suyu gibi durgun, vardır bir şiir:
Batık kent gölü gibi mahzun.
Vardır bir şiir:
Çığ gibi iner, çavlan yaratır.
Vardır bir şiir:
Dalgaları hem kendisiyle, hem kıyıyla çarpışır.
Vardır bir şiir:
Zamanla yarışır.
Şiirler ses resmidir, sesle çizilir.
Hayatın özünde karılmıştır mayası.
Renkleri asla solmaz.
Yansıtır çağının gölgesini, güneşini.
Yansıtır devranın ölçeğini.
Ülkenin gerçeğini.
Şairi itilip kakılsa, hapse atılsa, derisi soyulsa, asılsa, kurşunlansa, yakılsa da; şiiri yaşar sonsuza kadar ve dipdiri çıkar sayfalardan, bin yılları aşarak.
Hallac’ı Mansur, Pir Sultan, Nesimî, Nefî, Nâzım Hikmet, Lorca, Rodnoti.
O şiirler zamana kement atar, kemende basar parmak.
Evet hayatın özünde karılmıştır mayası, renkleri ondan solmaz.
Bin afetten bir mısra damıtır sırasında,
sırasında bir beyit doğar,
bin kıyametten sonra.
Ve şairler ve onlar;
önce İNSAN dediler,
sonra İNSAN.
Yanına ekmek, çiçek, gerçek çizdiler.
Aysın, aydınlansın ortalık, saklanmasın karanlığa kirli işler.
Bilinsin çakma denizde kutsanan, yalan dolan, yağma, talan bilinsin, diye kelle koltukta gezdiler.
Ama hiçbir zaman kalemlerinden eksik etmediler
UMUDU.
Onlar.
Buz Altında Yanardağ.
O yüzden, biz yorulmak bilmeyiz.
Bilmeyiz yorulmak biz.
Yine İNSAN’a, yeni İNSAN’a gideriz.
Gün olur bir şiir açar, gökyüzü büyür, tat gelir acıya.
Duraklamışsa, dinleniyorsa bekleyin biraz lütfen, bir volkandır az sonra patlayacak.
Silahları hile pusu ve tuzak diye, işte biraz ondan; tam yılgınlığın belirdiği yerde bir şiirle yeniden tutunuruz kendimize.
Ey nice cendereden süzülen direnç!
Hangi acı denenmedi ki bizde.
Kitap yakılan yıldan, insan yakılan yıla vardık.
Katliam katladık, çağ atladık.
Gel de içlenme.
Nereye çıkar bu çarşı ki hem kalabalık hem karanlık.
Oysa; insanı ve nice dahaları, nice dehaları sevdik.
Sevdik aşkla, kutsadık tapmadan da öte.
Ama sevmedik sevmedik asla savaşları silahları.
Selam gençlik, cömert doğa, kainat tarihin kanlı sayfalarına inat, defolsun yeryüzünden öfke ve kin.
İşte zeytin dalı, işte güvercin.
Haydi barış çocukları hep birlikte YENİ’ye,
YAŞASIN HAYAT.
* PEN Türkiye Yazarlar Derneği tarafından Şiir Ödülü bu yıl, şair Türkan İldeniz’e verildi.
Dünya Şiir Günü bildirisini de Türkan İLDENİZ kaleme aldı.
