Giderek şiddet toplumu olduk çıktık. Son yıllarda bakın TV’lere en masum görünen dizilerde bile çete özentisi sıradanlaştırıldı. Dizi kahramanlarına bakınız hepsi kriminal tipler, katil profilleri. Bu çete dizilerinin ortak özellikleri mağdur mafya çete üyeleri olmalarıdır. Ortak konu öldürme üzerine. İnsan öldürme. Hem de ne öldürme hemen hepsinde ya kurşuna dizme en az elli mermi ile ya da boğma kesme doğrama ”hırıltılar çıkararak”… İşin en kötü yanı acımadan öldürülen bu insanların öldürülmelerin meşrulaştırılması yani sanki hepsi öldürülmeyi hem de vahşice hak ediyor düşüncesinin hafızalara kazınması.
Acımadan insan öldüren, işkence, gasp yapan bu katil tiplerin camilerde ibadet yerlerinde gösterilerek aklanması. Yani olayın inanç kılıfı kullanılarak meşrulaştırılması, buradan da temize çıkarma algısı.
Bazı dizilerde bakıyorsun komple bir mahalle mafya/ çete üyesi gibi gösteriliyor. Hatta bir adım öteye giderek ”Kurtarılmış bölge” ( Çukur) oluşturma. Sınıf analizi yapıldığında ezilmiş, fakir, orta sınıf altı insanların yükselme ve zenginleşme yolunun “çetelere aidiyet” ve “suç işleme kariyerine sahip olma” olduğu algısı.
Yine bu çete dizilerinin en büyük ortak özelliği, sosyal sermayenin ancak böyle çeteleşerek elde edileceği algısı, bunun genç beyinlere empoze edilmesi.
Şunu demek istiyorlar. Siz bu ülkede normal yollardan zenginleşmez, hak ettiğiniz bir sosyal statüye kavuşamazsınız. Ancak böyle bir mafya çetesinin üyesi olursanız hak ettiğiniz değeri bulur, toplumda saygınlık görürsünüz.
Gençleri şiddete özendirecek ne varsa bu şiddet içerikli dizilerde kullanılıyor. Biz bunun adına slogan terörizmi diyebiliriz.
Bugün toplum çok yoğun şekilde ve sistematik olarak şiddete özendiriliyor. İşin acı yanı ilgililerin yetkililerin buna sessiz kalması hatta göz yumması.
Hani nerede RTÜK? En küçük siyasi eleştiriye anında müdahale eden, yayın durdurmadan tut en ağır yaptırımları uygulayan bu kurum nedense bu tür dizilere en küçük bir müdahalesi yok. Bırakın müdahaleyi uyarı dahi yapılmıyor.
Öyle bir ülke ki evinde bile sigara içmek yasak, ama her türlü silah serbest…! Neredeyse olay ”devlet felsefesi” halini aldı.
Bu kültürel erozyonun sonu felakettir. Artık günlük yaşamda insanların birbirine tahammülü neredeyse sıfır noktasına indi. Bakın trafiğe İçinde hamile kadını göre göre iki maganda kalkıp arabayı neredeyse içindekileriyle birlikte yakmaya teşebbüs edebiliyorlar.
Durum o kadar kötü bir hal aldı ki insanların sosyal medyada bile birbirine tahammülü kalmadı. Eğer kendi görüşünde olmayan bir paylaşım, görüş yorum varsa önce uyarıyor yetmiyor tehdit edebiliyor. Peki bu kişiler bu cesareti kimden alıyor? Çok basit cevabı var bunun TV deki dizilere bakıyor, orada şiddet uygulayanlar neredeyse kahraman muamelesi görüyor. Bunun bir adım ötesi bağlı olduğu siyasi görüş. Çünkü her akşam haberlerde koskoca parti liderleri birbirine en ağır hakaret kelimelerini hiç düşünmeden sarf edebiliyor. Çocuklara, gençlere bundan daha kötü örnek olabilir mi?
