SABIR

Bizde bir söz vardır. “Sabırla koruk helva, dut yaprağı atlas olur.”

Yeterince sabrederse kişi, koruklar olgunlaşır üzüm olur, kaynatılır pekmez olur, unla karılır helva yapılır; dut yapraklarını ipek böcekleri yer, koza örer ipek yapar, eğrilir, dokunur atlas olur.

21. yüzyılda ebeveynlik işte tam olarak budur. Sabır işidir.

“Pandemi ve Çocuk” adlı yazımızda pandeminin getirdiği sanal alemin çocuklarımız üzerindeki etkilerini vurgulamaya çalışmıştık. Bu süreci doğru ve yararlı olarak atlatmak için ebeveynlik ile ilgili sahip olmamız gereken en önemli becerimiz ise sabır olmalıdır.

Biz ebeveynler çocuklarımızın hemen bizim ulaştığımız, bilgi deneyim ve tecrübeye sahip olmalarını mı bekliyoruz, hiç sorguladınız mı? Kendinizi.

Mesela çocuğumuz bir hafta düzenli çalıştı hemen dereceleri yükselsin, puanları ve netleri artsın diye beklemiyor muyuz?

Çocukluktan beri çalışma alışkanlığı olmayan çocuğumuzun kısa sürede çalışma alışkanlığını kazanmasını istemiyor muyuz?

Korkularını hemen yenmelerini,

Sınavdan korkmamalarını,

Geleceğe dair planlarını hemen oluşturmalarını,

Oluşturdukları planları hemen uygulamalarını,

Doğru arkadaşlıklar kurmalarını,

Aslında tüm bunları isterken bizim istediklerimize tam anlamıyla uymalarını istiyoruz sanki…

Bunları isterken de aynı zamanda bir birey olmasını kararlı olmasını ne istediğini bilsin istiyoruz.

Çok şey isterken çocuklarımızın ne istediğini soruyor muyuz? Yoksa onlar adına tüm doğruları biz mi düşünüyoruz? Kendimize sormamız gereken başka bir soru belki de…

Oysa ebeveynlik Şems’in dediği gibi “Sabretmek, öylece durup beklemek değil, ileri görüşlü olmaktır. Sabır nedir? Dikene bakıp gülü, geceye bakıp gündüzü tahayyül edebilmektir.”

Sabır çocuklarımıza baktığımızda sadece yapamadıklarını değil yapabildiklerini görebilmektir.

Onların hayallerini gerçekleştirmek için sahip oldukları gücün farkına varmak, ya da sahip oldukları yetenekler doğrultusunda hayallerini beslemektir.

***

Sabrın en kuvvetli yanı anlamı fark etmektir. Hayatın ritmi içinde anlamın nasıl geliştiğini ve hayatına nasıl dahil olduğunu belirginleştirmektir.

Sabır göstermek kişinin öncelikle kendini anlaması, kendi içindeki gizleri keşfetmesi, hayatın olağanlığından sıyrılarak kendi yeteneklerini keşfetmesi kısaca hayatının anlamını bulmasıdır.

Sonrası ise ebeveyn olarak gerçekten çocuğumuzdan istediğimizi çocuğumuzun kapasitesine uygun olduğu için mi istiyoruz? Yoksa herkes yapıyor çocuğum da yapmalı diyerek mi istiyoruz? Düşünceleri arasında seçim yapmaktır.

Şems’in dediği gibi hep dikeni görürsek gülün güzelliğini asla fark etmeyeceğiz fakat gülün güzelliğine kapılarak dikenlerini de görmezden gelemeyiz. İşte tam bu noktada akılcı kararlar alarak uygulamalıyız. Bu noktada duygusal davranmak, yardımcı olmaya çalışmak dikenleri besleyerek büyümesini ve canların yanmasına neden olacaktır.

Geceyi görerek de umudumuzu kesmemeliyiz. Çocuğumuzun içindeki ışığı görerek ona aydınlığa giden yolda nasıl yürüyebileceğini duygusal gücümüzle bıkmadan anlatmalıyız. Bu durumda ihtiyacımız olan en önemli güç ise duygularımız, güvenimiz olacaktır. Burada akıllı davranarak duygularımızı kenara atmak ise çocuğumuzun kendi gecesinde kaybolmasına neden olacaktır.

Mevlana’nın dediği gibi, “Ehil olmayanlara sabretmek, ehil olanları parlatır.” Çocuklarınızın bilge bireyler olması yolunda parlamanız dileğiyle…