Vatandaşın cebi delik.
Sağlık sistemi yorgun ve yalnız.
Yargı güven vermekten uzak.
Dış arenada dostumuz yok.
Üniversiteleri bilimle değil, skandallarla konuşur olduk.
Futbolda bile rekor düzeyde geriye gidiş var.
Uzatabiliriz.
Uzatabilirsiniz…
Tam bir perişanlık hali var, nereye el atsak elde kalıyor.
Ama konumuz hepimizin bir şekilde etkilendiği bu perişanlık halleri değil.
Bugün yine hepimizin gördüğü ve fakat hiç de önemsemediği başka bir perişanlık haline bakmak istiyoruz.
Türkçe’ye.
Türkçemize.
Ortaöğretimde bize Türkçe’nin ve dilbilgisinin kurallarını öyle güzel öğretmiş ki öğretmenlerimiz ve öylesine temeli sağlam atmışlar ki; şimdi lise mezununa “bir dilekçe yazar mısın” diye sorduğunuzda birinci seçenek “o da ne” der gibi size bakıyor; ikinci seçenek anlayıp da yazmaya çalıştığında dilekçe yazım kurallarından birini bul ki şükret!
Amma velakin…
Neden geldik Türkçe’ye bugün…
Geçenlerde Denizli Valiliği’nden yapılan özür açıklamasının üstüne Albayrak’ın istifa metni tuz biber ekti de ondan.
Görülen o ki, devlet katında Türkçe çoktan bitmiş.
Perişanlığın tavan yeri devlet kademeleri olmuş.
Önce Valiliğin açıklamasına bakalım.
Hiç mi dilbilgisi bilinmez, hiç mi bu yazılar kontrol edilmez; birisi bir şey karalar önüne gelen imzalar ve “tamam” mı der?
Bu mudur devlet ciddiyeti?
Bu kadar boşvermişlik ve umursamazlık olabilir mi, aklınız tahayyül edebiliyor mu?
Peki son istifa olayına ne diyoruz?
Açıklanma şekli?
Anlam karışıklığı?
Garip bir dil?
Pek çok cümle düşüklüğü, muğlak ifadeler, esrarengiz kelimeler, devlet dili dışında daha ziyade uhrevi anlamlara yük vermek…
Keza…
İstifa ediyorsanız da, görevden af isteyecekseniz de bunu üst makamınıza yaparsınız; sosyal medya hesabından istifa devlet yönetiminin neresinde var?
Ayrıca istifa dilekçeniz, Türkiye’de milyonlarca yorum yapılabilecek tarzda bir metin de olmaz…
“Gördüğüm lüzum üzerine” dersiniz…. “Sağlık sorunlarım nedeniyle” dersiniz….
Türkiye’de pek işlerliği olmasa da dönem dönem şahit olduğumuz istifa haberleri hep kısa olmuştur.
Niyet, öfke, gerekçe paragraflar halinde uzatılmaz çünkü.
Görülen lüzum, en bilindik gerekçedir istifa metninde.
Ama bu şekilde bir metinle sosyal medya ile çıkılmaz.
Devlet dili, devlet ciddiyeti, resmi usul diye bir şey var.
Yoksa “kabile devleti değiliz” diyoruz da gerçekten devlet idaresinde usulü, Türkçe kurallarını, resmi yazışma dilini kabile düzenine mi çevirdik?..
Türkçe’nin perişan halini devlet kademesinden görünce insanın içi cız ediyor.
Valilik…
Vali…
Bakanlık…
Bakan…
Komedi?
Trajedi?
