Yer..
Güre sahili..
Deniz kenarında yere oturmuş ufka bakan genç bir kız..
Yürürken bir yandan izliyorum onu..
Uzaklara bakıyor belli ki düşünüyor..
Hiç adetim değildir bulaşmak..
Dönüşte baktım “korsan kitap” tezgahının önünde..
Bir kitap sordu adam “daha gelmedi” deyince ben lafa girdim “D&R’da var” dedim…
Konuşkan cana yakın, sempatik..
Aradığı kitap üzerine konuştuk biraz..
Anka’yı arıyor..
Cumhuriyetin ayarlarını..
Diyaloğumuz böyle başladı..
Biraz sohbet edelim mi dedim..
Neden olmasın dedi.
Oturduk bank’a..
Önce ben kendimden bahsettim.
Güven verdim ona..
Ben sordum ; o anlattı..
Hadi bakalım..
Dinleyin şimdi hikayeyi..
O bir köylü kızı..
Ailesi hala köyde..
Biraz zeytinlikleri var. Geçimleri oradan..
Pazarlara yağ ve zeytin çıkarıyorlar.
Kendisi de bazen pazara çıkıyor.
İki kardeşler.. Biri okumamış..
Kendisi halen okuyor.
“Şartlar çok zor” dedi..
Masraf diz boyu..
Babamdan istemeye utanıyorum..
İstanbul köy gibi değil ki..
Adım attığın para..
Kılı kırk yarıyoruz inanın!..
Bazen bir öğün yediğim oluyor..
Buraya gelince karnım doyuyor.
Neden gelmiyorsun diyorlar.
Nasıl gelip gideyim.
Git gel beş yüz lira!..
Zaten taş çatlasa bir hafta kalıyorum.
Evin haberi yok.
Merdiven silmeye gidiyorum.
Bazen çocuk bakıyorum.
Annem duysa kahreder..
Dersler çok ağır..
Bana soruyorsunuz..
Düşünceli gördüm seni diye..
Ben düşünmeyeyim de kim düşünsün?.
Memleketin haline bakın!..
Bir de memleketi düşünüyorum.
Yalan, dolan, hırsızlık, yolsuzluk,
arsızlık almış başını gitmiş..
Ekonomi deseniz?..
Ne anlatayım ki..
Bana bak anla abi..
Yanlış anlamayın.
Asla yardım falan istemiyorum.
Aman ha..
(Bu kadar da gururlu)
Televizyon izlemiyorum, gazete okumuyorum.
Güvenmiyorum!..
Doğru bilgilendirildiğime inanmıyorum.
Biri beş diyor öbürü iki diyor.
Hangisi doğru?..
Herkes menfaat peşinde..
Sıkıldım inanın!..
Bir an önce okulu bitirmek istiyorum.
Sonrasında da ne olacak bilmiyorum.
Önümü göremiyorum.
Şeytan diyor ki..
Çek git!..
Yine dalıyor…
Kendi düşüncelerimi onunla paylaşıyorum.
Çocuklarımı anlatıyorum.
İş yaşamında verdikleri mücadelelerinden bahsediyorum.
Dinliyor!..
O anlattıklarında yerden göğe kadar haklı..
Moral desteğinde bulunmaya çalışıyorum.
Umudunu yitirmemesini söylüyorum.
Yılgın değil güçlü ama kafası karışık!..
Yılgın değil ama yorgun!..
Bir gün belki yolumuz kesişir diyorum.
Bakarsın bir gün..
Benim de..
“Aman derdime bir derman” dediğim gün olur diyorum.
Vedalaşıyoruz..
Ertesi gün eşim bahçe kapısında üç kadınla konuşuyor.
Bende istirahat ederken içeriden izliyorum.
Ellerinde çapa var..
Belli ki bahçe yapımı için gelenlerden..
Bizim oralarda bahar da “bahçeciii” diye kadınlar günlük yevmiyeli iş için gezerler..
Yerimden kalkıp bahçe ye çıkıyorum.
Biraz yaklaştım onlara..
“Merhaba abi” dedi içlerinden biri..
Şaşırdım..
“Benim ben” dedi.
Baktım gerçekten o..
Dün sohbet ettiğim o genç kız..
O genç kız kim mi?
Yazmayın abi dedi.
Söz verdim ona..
Adı bende saklı..
O..
Tıp Fakültesi 5. sınıf öğrencisi..
