Ne yazık ki her alanda kullandığımız, yaşayarak deneyimlendiğimiz, “gelen gideni aratır” atasözü artık biten yıllar için de geçerli hale geldi.
Kötü geçen 2023’ü bitirirken kâbus gibi bir 2024 yaşayacağımızı bilmiyorduk; şimdi dilekler de değişti, 2024 biterken artık tek dileğimiz “2025’in 2024’den kötü olmaması”
Ne kadar Polyannacılık oynamaya gayret edersek edelim artık elimizde tek kalan, 365 gün nefes alabilmek, buna da şükür elbet.
Lakin…
Mutsuz insanlar ülkesi olduk yav…
Keşke Kapadokya için söylenen “Güzel atlar ülkesi” deyimini Türkiye için de söyleyebilsek ve “Mutlu İnsanlar Ülkesi” koyabilseydik başlığımızı.
Koyamadık.
Çünkü gerçek manada yüzü gülen insan sayımız gitgide azalıyor.
Toplumun tüm kesimlerini saran derin ekonomik kriz ve geçim sıkıntısı her şeyin önüne geçmiş durumda.
Bunun dışında sokaktan inanılmaz derecede kopmuş bir siyasetçiler dünyası var ki nerede yaşadıklarını gerçekten anlamak zor.
Ülkenin ekonomik hali ortadayken devlet ve siyaset arenasında inanılmaz bir savurganlık; inanılmaz bir kaynak tüketimi, pek çok kuruluşun satılması, ormanların, doğanın tahribi, denizcilik ve balıkçılık sektöründeki müthiş duyarsızlık, eğitim-yargı-sağlık alanından tutun dalga dalga her noktada feci bir kötü gidiş…
Dünyanın hiçbir yerinde olmayacak biçimde turizm tesisi olanın turizm bakanı, özel okulu olanın milli eğitim bakanı, hastanesi olanın sağlık bakanı olması…
İfade ve vicdan hürriyeti, basın özgürlüğü alanında yaşadığımız gerileme…
Tarikatların cirit atması, milli eğitimin dini eğitime yelken açması…
Siyaset üstü olması gereken Atatürk’ün bizatihi bir kısım siyasiler tarafından siyasete alet edilmesi ve “Mustafa Kemal’in askerleriyiz” demenin soruşturma konusu edilmesi ve neredeyse suç sayılması…
Keza İzmir Marşı’nın söylenmesine alerjisi tutanlar…
Kubilay’ı anmayıp, Cumhuriyet ve Atatürk düşmanlarının mezarlarını ziyaret eden bir kısım kamu(!) görevlileri…
Dünyanın medeni ülkeleri bilim alanında birbirleriyle yarışırken bizim 365 günlük gündemimizin neredeyse her gününde cennette kaç huri olduğunu söyleyen sözde hocalarla geçiriyoruz iyi mi? Bunlara gıkı çıkmayan ve fakat ABD’de villa yapan ve pek çok bakanlık bütçesini geride bırakan Diyanet’in de başka bir alemde yaşaması…
Mutsuz insanlar ülkesi oldu Türkiye…
Gelen gideni aratır, 2024, 2023’ü arattı. 2025 gelmesin desek yeridir..
Masumane umutları taşıyorduk ama taşıyamaz olduk geleceğe…
Hala Noel kutlandığını sanan; yılbaşının sadece yeni bir takvim başlangıcı olduğunu ve iyi dileklerden başka bir şey ifade etmediğinin farkında olmayan büyük bir kitle var. Ağaç kesenlere tek kelime etmeyenler, ağaç süsleyenlere saldırıyorlar, yılbaşının özellikle Türkler için çok eskilere dayandığını bilseler de görmezden geliyorlar.
Yılın son gününde yılbaşı pazarına saldırıp “burası şeriat ülkesi” diyenin sınırın üstünde alkollü çıkması gibi Türkiye; özeti bu belki de!
Apo’yu yüceltenler Meclis’te…
Toprak isteyenler Meclis’te…
Liyakatsizler ordusuna teslim her kurum…
Geleceğe nasıl ve hangi umudu taşıyabileceğiz?
Oksijen’in son sayısında Özge Öner almış köşesine bu Anadolu deyişini, duymamıştık, size de aktarmak istedik:
“Dert bir değil ki ağlayasın
Deli bir değil ki, bağlayasın”
Bilime, bilgiye, çocuğa, kadına, ağaca, denize, hayvana, sanata, sanatçıya, sporcuya, özgürlüklere düşman bir kalabalığın ortasında yalnızız.
Milyonlarca istilacının topraklarımızda yaşadığı, milyonlarca istilacıdan onbininin bile geriye dönmediği ortamda Suriye’yi topraklarımıza kattığımızı sanıp çılgınca sevinen bir cehaletin ortasında karşılıyoruz 2025’i.
Hangi ümidimiz kaldı ki geleceğe dair?
365 gün daha bitti ömürlerden.
Takvimi ileriye çevirirken hayatın bu kadar geriye gideceğini hayal bile edemezdik.
Mutsuz insanlar ülkesine evrildik!
O yüzden yeni yıl için ne diyebiliriz ki?
Akıl sağlığımızı muhafaza edebildiğimiz ve 2024’den kötü olmayan bir yıl olsun 2025…
Ekstra bir şey istemiyoruz, 2024’ü aratmasın kafi.
alp kaan haklısın tüm söylediklerinde ülke olarak işimiz çok zor
2025 zor geçecek