Son zamanlarda öğrencilerimden sıkça duyduğum kelimelerden biri…
Yapmak için motivasyonum yok…
Enerjim yok…
Motivasyonum olmadan ne yapabilirim ki…
Soru: Nasıl motive olursun?
Cevap: Bilmiyorum.
Soru: Aldığın kararı uygulamak için nasıl bir motivasyona ihtiyacın var?
Cevap: Bilmiyorum.
Soru: Bundan sonraki hayatında ne yapmak istiyorsun?
Cevap: Başarılı olmak.
Soru: Başarılı olmak senin için neyi ifade ediyor.
Cevaplar: İyi bir okul kazanmak, çok para kazanmak, istediğim her şeyi alabilmek, denemelerde üst sıralarda olmak….
Soru: Bunları nasıl elde edebilirsin?
Cevap: Çalışarak,
Soru: Çalışmak için ihtiyacın olan ne?
Cevap: Planlı olmak, programlı olmak aldığım kararları uygulamak.
Soru: Planını uygulamak için ihtiyacın olan ne?
Cevap: Motivasyon…
Tekrar döngü başa döner.
Yeni neslin en büyük ihtiyacı olan motivasyon nerede?
Kim aldı bu motivasyonu ve neden vermiyor?
Bu aralar sıkça duyduğum kelimelerden biri hiç motive değilim. Bende bıraktım. Tüm gün boş boş geçirdim. Mutsuzum…
Tüm gün boş geçmediğini ekranla birlikte bir gün geçirdiklerini biliyoruz. Sosyal medya ve kısa videolar, izlenen hayatlar, kurmaca oyunlar ve sanal gerçeklikler…
Elbette özenilenler kısmına hiç değinmiyorum…
***
Gözlemlediğimizde motivasyonsuzluklarının ekransızlık gibi bir anlamı var.
İrade gösterememek gibi, her şeyin kolayına alışmış olmak gibi, istediği her şeyin yapılıyor olması gibi, zorluklarla hiç karşılaşmamak gibi, gerçeklerle pek de yüzleşilmemiş gibi birçok anlamı olduğunu da görmek mümkün.
Birey söz verirken ya da ben bunu yaparım derken o kadar kendisinden emin ki, üzücü yanı bu fikir asla bilinçten gelmiyor. Bilinçli düşünüp bilinçle hareket etmeyi değil anlık olarak karşı tarafı memnun etmeyi düşünüyor.
Aslında ağzımızdan her çıkan kelimenin bizi nasıl ve ne kadar bağladığını çocuklarımıza küçük yaşlarından itibaren vermenin, ne büyük anlam taşıdığını onlar büyüdükçe anlıyoruz.
Tutulmayan sözler ile…
Yerine getirilmeyen sorumluluklar ile…
Baş etmek yaşları ilerledikçe daha zor ve karmaşık bir hal alıyor.
Düşünün ki 13 yaşında bir birey saygıyı sadece kendisi için istiyor ama başkasına gösterdiği saygı sınırlı, söz veriyor ama yerine getirme zamanı geldiğinde hazlarına, erteleme isteğine, sonra yaparıma, daha çok var yaparıma yenik düşüyor.
Çocuklarımızın motivasyonu olması için başlamamız gereken yer hayat amacı edinmelerini sağlamak, yaşamlarının, nefes almalarının bir amacı olduğunu hissetmeliler ve düşünmeliler.
Hayatta olmanın sorumluluklarla birlikte daha anlamlı olduğunu görmeleri, karar verme mekanizmalarını daha küçük yaşlarda devreye sokmak yararlı olacaktır.
Hayatın tembellik yapacak, üşenilecek, ertelenecek bir süreç değil, enerji dolu bir şekilde severek, paylaşarak, öğrenerek yaşanılabilecek bir süreç olduğunu göstermek gibi yapabileceğimiz birçok olanak bulabiliriz..
Neyse hiç enerjim kalmadı.
Motivasyonum da yok, enerjim kalmadı …
Müzik önerisi: https://youtu.be/GKSRyLdjsPA
