Ne tembellik etmişim yazmak konusunda…
Neyse ki başlarken demiştim benim yazmam süreklilik göstermez diye.
Hevesim kalmadığından önemsemediğimden sanmayın sakın
Bi garip durum içindeyim aslında.
Aklımda o kadar çok şey var ki yazmaya başlıyorum önemli diye hop gündem değişmiş.
Tam yazıyorum, bir arkadaşım benzer bir şey yazmış aman aynısı olacak, vazgeçiyorum.
Tam da bu işte dediğim şeylere başlamışım yazmışım, en azından üç tane yazı bitti bitecek halde bitmemiş…
***
Evde iş mi yok demiştim ya hani, işte evde iş çok.
Hatta o kadar çok ki , bu defa çokluktan sıkıldım.
Bombooooş nerdeyse bir saate yakın öööööle oturulabiliyormuş.
Kafa boooş, eller boooş, gözler boooş… Depresyonun bir tık altı mıdır nedir.
Bir iki kere kendimi ööölee booomboş bulunca hop dedim. Çabuk kalk bakalım.
Saksı toprağı mı deşersin, sağa sola telefon mu açarsın zıpla hemen!
Zıplayacaktım da, kendi isteğimle depresyona ne girebiliyorum ne de çıkabiliyorum.
İlla birileri bi el atıyor. Kadınların gücü bitmiyor arkadaş anladım ben.
Evde oturdukça neler yapar, dışarıda nasıl daha aktif olabiliriz diye planlar yapmışlar.
Kadın Gücü birlikleri oluşturmuşlar ki hangi birini saysam
Her gün bir toplantı. Çoğu bir Zoom programı bulmuş ki kaçarın yok.
Nerde kim varsa toplayıp getiriyorlar ekrana
Kimi maske dikerken, kimi bahçede hasatta…
İşimiz var yoldayız falan da yok anacım, yoldan bağlanan gördüm valla.
Üretim yapanların hiç boşa harcayacak zamanları yok.
***
Özel çocukları, engelli, yaşlı veya özel ilgi isteyen büyükleri olan kadınlar var.
Bu kadınlar sadece kendilerinin değil herkesin her şeyi olmuşlar.
Obider Derneği’nde arkadaşlarım var. Hepsi bir gün değil her gün eğitim için kaynak yaratmaya uğraşıyor.
Sadece çocukları farklı olanlar değil, çok kişi Obidükkan için gelir getirebilecek ürünler için çalışıyor. https://www.facebook.com/Obid%C3%BCkkan-108532854048447/
https://www.facebook.com/184741375433487/posts/651637892077164/
Eğitim pahalı ve sürekli bir süreç. Bir gün yardım yapmakla olmuyor bu işler.
Bir grup da var ki ürettikleri emeklerini pazarlayıp aileye katkıda bulunmak için çırpınıyor.
Onları görüp izledikçe asla şikayet edecek ses çıkaracak halim kalmıyor.
Ya da tam tersi ses çıkarmam gerek diye düşünüyorum.
Sessizliğin sesi olmalı.
Sesini duyuranlara destek çıkmalı.
Her yerde becerikli ve üreten kadınlar var. Bizde de öyle.
Ancak merkezde üretileni pazarlamak zor.
Hanımeli pazarları var haftada iki gün. Hiç yoktan iyi de yetmiyor.
Dernekler, kooperatifler var. Oldukça değişik üretim alanlarına sahipler.
Yerel gıda temininden hediyelik eşya üretimine, dekoratif eşyalardan giyim eşyalarına kadar geniş bir yelpazeye sahipler.
Kadınlar çalışıyor. Dernekler, kooperatifler kendi aralarında işbirliği yapıyor. https://www.facebook.com/kadinemeginidegerlendirmevakfi
Dayanışma içinde olmaya, biri bin yapmaya uğraşıyorlar.
Her alanda uzman desteği ile online eğitimler, bilgi paylaşımları sürüyor.
Büyükşehir Belediyesinin zaman zaman destek olduğunu sevinerek görüyoruz.
Acaba bu destek nasıl fazlalaşır?
Evde kadınlar çalışıyor, üretiyor, geleceğe yönelik çalışmaları var.
Ve bu çalışmaları artık daha profesyonelce yapıyorlar. Bilin istedim.
Başka bir yazıda daha çok yer vermeyi düşünüyorum.
“Marifet iltifata tabidir, sermayesiz meta zayidir.” derler.
***
Bu arada yerel yemekler ve ekmekler oldukça rağbet gördü.
Herkes usta, herkes uzman oldu. Bu oldukça sevindirici bir şey tabi.
Ancak bazı yöresel yemeklerde olmazsa olmazlar vardır.
Ve ben özellikle “Balıkesir Yemekleri” konusunda yanlış gördüğümde mutlaka uyarırım.
Blog yazarı bir arkadaşım Ramazan ayında Mafiş yazmıştı.. Tatlı ile ilgili yazıştık biraz. Zamanı az olduğu ve canı tatlı istediği için en basit haliyle yaptığını yazmıştı. Bir başka arkadaşım susam çörek otunun bloğunda da paylaşmış İşte size bir dayanışma örneği daha (Link veriyorum tarifi de oradan bakmanızı öneririm.) https://www.facebook.com/Bal-Karamel-116283348493120
https://www.facebook.com/groups/susamcorekotu/search/?query=mafiş&epa=SEARCH_BOX
Akşamına bana telefon açtı Arda TV’de Mafiş yapıyor diye. Tekrarını izledim ve Arda’nın yaptığı Mafiş tatlısı olmadı. Sanırım yetersiz bir araştırma ile edindiği bilgiyle yapmış. Balıkesir yöresi ve bazı yörelerde yapılıyor dedi. İsterdim ki gerçekten orjinali yapsın. Veya anlatsın.
Ben de görüyordum bazen yarışmalara getiriyorlar. İçinde karbonat varsa, kalın bir hamursa o Mafiş değil bazılarının dediği gibi Maviş’dir. O da tatlıdır. Ama “Balıkesir Mafiş”i denmez.
Lütfen kendi değerlerimizi doğru bilelim.
***
Benim eşim Ispartalı. Aile besici. Etten sütten iyi anlar. Dışardan yemek yemeyi sevmediği için üniversite kazanınca annesinden epey yemek öğrenmiş. Rahmetli kayınvalidem de eli becerikli marifetli kadındı. Sonuçta eşim çok şeyi iyi yapar, yapmadığını da daha iyi bilir. Bunu da onu bilenler iyi bilir.
İşim zor yani.
Ben sanayide ustaların kalfaların öğretmeniyim, aşçılık öğretiyorum, o da bana öğretiyor.
Her şeyi ben öğrettim der durur sağ olsun. Aslında doğruluk payı var; önce ben öğretiyorum veya beni izliyor sonra bana öğretiyor, sürekli tepemde.
Çok şükür bir dönemi gayet başarılı bitirdik. 65 yaş üstü işe başladı da mutfak bana kaldı.
Yalnız hakkını yemeyeyim bana dana kuyruğu güveci öğretti.
Çorbasını bilirdim güveci ondan öğrendim;
Dana kuyruklarını güvecin içine koyuyorsunuz. Aralarına bolca sarımsak yerleştirip domates ekliyorsunuz.
Benim rendelenmiş domatesim vardı yarım kavanoz koydum. Bir domatesi de dilimleyip ekledim.
Asla soğan olmaz dedi ben yinede bir soğanı ikiye bölüp alta koydum
Yarım çay bardağı kadar su ile salçayı sulandırdım ve üstlerinden döktüm.
Tuz karabiber isteğe göre kırmızı acı biber ekleyip ağzını folyo ile sıkıca kapattık. Altı kağıtlı olan folyo kullandık, kendi kapağını kullanmadık.
4 saat süreyle fırında hiç açmadan pişirildi. Fırın küçükse 150º C büyük fırınlarda 170ºC uygun ısıdır.
Hepsi bu kadar. Deneyin pişman olmazsınız.
Yarasın şifa olsun. Sağlıkla kalın…
