İnsan, boş gezenin boş kalfası olunca; kalfalığın zor zanat olduğuna inanıyorsun. İnanmanın ötesinde, kendine bir yaşam biçimi olarak seçiyorsun.
Ülkemizde emekli olacağına öl daha iyi. Varlığın, vatana millete dert. Kalan tüm ömrünün boyunca bakılacaksın. Bakılıyorsan, bakıldığın başına kakılacak. Kendisine ergin, olgun insan dediğimiz insanların başına yük olacaksın.
Ortalıkta, itilmiş, kakılmış olarak yaşayıp, ömür vadenin bitmesini sabır ve metanetle bekleyeceksin. Emekli olmuşsun; ancak yeten, onca paran olmuş sağlığın, muhabbetin, erdemin yerinde olmayınca; gerisi “boş laf-ı güzaf” LAK, LAK; BOŞ SÖZ.
Geçen haftalarda ilimizin ünlüsü siyasetçimizin, muhalefeti yermek için kullandığı ; “… onlar lak lak yapmaktan başka bir şey yapmazlar…” anlamına gelen bir aşağılama, hakir görme, küçümseme içeren yerel gazete başlıklarını okuyunca düşündüm. “Düşünmek taraf olmaktır.” diyerek. Kendi tarafımca düşündüm ve düşüncelerimi sembollere aktarıyorum.
Ben şu anda emekli bir lak lakçılar tarafındayım.
Etkili, yetkili laklakçılardan, basına şimdiye kadar yansımış dişe dokunur bir yanıt göremedim. Benim kör yanıma mı geldi acaba? Yoksa onlarda mı LÜP LÜPÇÜLER dünyasının elemanı oldular. Ben çok hak veriyorum sayınlara, çok meşguller. Bu günlerinde ilçeden ilçeye koşmaktan yoruldukları bir zaman dilimi. Anlaşıldı, beyler çok meşguller.
Sözü uzatmayalım. Ustaya bırakalım. Kalfalığa devama edelim.
TİLKİYLE LEYLEK
Tilkinin üstünde iyiliği, yemeğe çağırmış leyleği.
Hazırlanmamış pek fazla, yemek dediği bir tek çorba.
O da gelmiş düz tabakta !..
Leylek içeceğim diye uğraşa dursun gagasıyla,
Tilki yalayıp süpürmüş bir anda. Sonunda leylek aldatıldığını anlamış.
Öç almak için o da tilkiyi çağırmış.
“Dostlarıma hiç naz etmem”, demiş tilki,” saatinden önce gelirim, bekletmem!”
Tam vaktinde gelmiş yemeğe. Hele, kuşbaşı etin kokusunu alınca, başlamış türlü, türlü diller dökmeye.
Derken, dar ağızlı sürahi bir kap içinde,
Mis kokular saçan yemek masaya konmuş.
Uygun bir kap leyleğin gagasına kuşkusuz. Ama tilki bir lokma bile alamamış.
Kısmış kuyruğunu, kulaklarını indirmiş. Bir kuş karşısında yerin dibine girmiş.
Olanlar olmuş kendine. Aç, aç dönmüş evine.”
” İnkılap ve Aka;” (Bütünüyle Lafontaine Masalları Syf:195-196)
***
Taraf olmak, ayrı, bertaraf olmak ayrı;
Kırkpınar Meydanında cazgır megafondan sesleniyor;
“Pehlivan, pehlivan !.. Üste çıktım diyerek övünme, alta geldim diyerek yerinme. senden büyük yukarıda ALLAH VAR.”
Cazgır’ın bu sözlerle pehlivanlara güç verdiğini, dinlemeyen vatandaş var mı?
Elbette vardır.
Yoktur diyerek peşin hükümlü olmanın alemi yok, bay * İ D U R A K İ *.
