“İktidarın kaynağının beşeriliği esası” laikliğin doğru tanımı.
Yani…
Bir devletin kuruluşu, anayasası, insan aklının eseriyse, insan iradesinin ürünüyse, tanrısal buyruklar ve dinin etkisi yoksa o devlet laiktir.
Aksine, bir devletin kuruluşunda ve yapılanmasında ilahi kurallar hakim ise o devlette laiklikten söz edemeyiz.
Özetin özeti bu.
Halk arasında ve hepimizce bilinen “din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması” tanımlaması ise aslında tanımdan ziyade laikliğin sınırlarından biridir.
Diğer sınır da din ve vicdan özgürlüğüdür.
Bu bağlamda…
Devletin dini olmaz.
Devlet tüm inançlara eşit mesafede durur.
Devlet inançlı, inançsız diye vatandaş ayrımı yapmaz.
Özetin özeti bu.
Ama gelin görün ki biz laikliğin “L” sine bile ulaşamamış durumdayız.
Çünkü…
Her ne kadar anayasamızda Türkiye Cumhuriyeti’nin demokratik, laik, sosyal bir hukuk devleti olduğu yazıyorsa da…
Şu seçim ortamında dinin ne kadar çok kullanıldığını hepimiz gördük ve görüyoruz…
Birincisi; kimse kimsenin inancına karışamaz, inançlar üzerinden siyasi mücadele yapılamaz.
Dini hassasiyetler miting alanlarında toplumun her kesiminin bulunduğu kitleler üzerinde kullanılamaz.
Bu hem yanlıştır hem tehlikelidir.
Türkiye’de müslümanlar %99,99 oranında olsa da kalan o sıfır nokta sıfır birlik kesim varsa eğer, dini söylemler üzerinden siyaset yapılamaz, yapılmamalıdır, yapılmayacağını da özellikle siyasetçilerin bilmesi gerekir.
Kaldı ki gerçek inanan, inancın Allah ile kul arasında olduğunun ayırdındadır.
Kimse kimsenin inancına karışamayacağı gibi kimse kimsenin ibadetini nasıl yapacağını veya yapmayacağını da söyleyemez.
O alan kutsaldır, dokunulmazdır.
Müdahale edilecek, yargılanacak, yorumlanacak bir alan değildir.
Türkiye’de gerçek bilinçli Müslümanlar bunu bilir.
Hangi dine mensup olursa olsun gerçek dindarlar da bilir.
Dindarlık başka şeydir dini kullanmak ve din cambazlığı başka şey.
Dini kullanmaya fırsat verildiği zaman karşınızda Arap ve Ortadoğu coğrafyasını hatırlamamız gerekir.
Lakin bir de başka ülkeleri hatırlamamız gerekir:
İngiltere’yi kim yönetiyor ona bakar mısınız?
Hinduizm inançlı Rishi Sunak.
Barack Obama kimdi hatırlar mısınız?
Japonya’ya bakar mısınız?..
Dünyanın ileri ülkelerinin hangisinde din böylesine kullanılıyor siyaset arenasında?
Bizde ise maşallah mantar gibi türeyen bir kısım hoca(!) geçinenler takımı ise söylemleriyle en büyük zararı dinimize veriyor.
Devlet yönetiminde benim dinim bu, benim mezhebim şu, benim inancım bu denmez…
Benim inancım, senin inancından iyidir denmez. Diğer inanç sahibi horlanmaz, kötülenmez.
Kul ile Allah arasında olan manevi yol, siyaset için kullanılmaz.
Laikliğin neresindeyiz biz?
Cenaze namazında protokol neden en ön safta olmak için omuz omuza birbirini itekliyor?
Neden bir ilin mülki amiri bile Cuma namazına makam aracıyla ve korumalarıyla geliyor?..
Din ve devlet işlerinin birbirinden ayrılması olarak biliniyor da laiklik…
Daha ne kadar birbirine girecek din ve devlet?
Hele son milletvekilliği tablosuna da bakılacak olursa!
Devlette kim görev alıyorsa bakılması gereken referans noktası inancı değildir.
Birisini değerlendirmek istiyorsanız ahlakına, erdemine, hoşgörüsüne, saygısına, bilgisine, donanımına, dürüstlüğüne, ne kadar halkın içinde olduğuna, siyaseti çıkar amaçlı kullanıp kullanmadığına bakın…
Atatürk’ün dini kullananlar hakkında söylediklerini bir kez daha okumanızı öneririz.
Bunca yıl geçmiş; Atatürk’ün söylemlerinden bir ders almamışız.
Diyanet ders almamış, vatandaşımızın cahil bölümü nasıl alsın, siyasetçisi yol göstermiyorsa di mi!
