Ankara’da da ardı ardına depremler oldu.
“Kuzu kuzu” İstanbul’u beklerken “Ankara’da da deprem mi olur yav” dedik.
Deprem ülkesiyiz.
Sallanmayan noktamız yok ki.
Tuhaf olan böylesine sallanan bir ülkede depremi böylesine bir rahatlıkla beklemek.
Hadi yine İstanbul’a bakalım.
Acaba İstanbul’da, depremden en çok etkileneceği bilinen semtlerde yaşayan İstanbulluların kaçta kaçının deprem sigortası vardır?
Çok az.
Çünkü sonuçta maddiyata dayanıyor sigorta işi de.
Bırakın eşya sigortası yaptıranı, düzenli olarak DASK yaptıran, nüfusun kaçta kaçıdır?
Arabanızı her yıl kaskolarken yaşadığınız evdeki DASK poliçe bedelinin zul gelmesi ayrı bir çelişki elbet.
Sigortayı geçtik.
Kaç hanede dolaplar duvarlara monte edilmiştir?
Tüm haneyi de daraltalım hadi.
Sadece yatak odalarında, kaç hanenin yatak odasındaki gardıroplar duvara montelidir?..
En tehlikeli durum insan üzerine düşen dolaplar.
Bu kadar basit bir önlemi alan yüzde ne kadardır?
Geçiniz…
Bir küçük deprem çantası hazırlayan, içine birkaç ilaç, ecza malzemesi, birkaç su, fener gibi elzem malzemeleri koyup kapısının arkasında hazırda bekleten?
Komedi ötesi bir ülkeyiz.
Geçenlerde 17 Ağustos depremini ekranlarda konuşan uzmanlardan biri, halkın gösterdiği vurdumduymazlığın tarifini yapıp örnekleri verirken kendi kendine o kadar kaptırdı ki konuya, sunucu kendisini sakinleştirme zorunluluğunda hissetti.
İnanılmazız.
Kuzu kuzuyuz.
Türkiye kuzu kuzu.
İstanbul daha bir kuzu.
1999’da depremin tavanını yaşadı bu ülke.
Toplanma alanları yaratıp sonrasında bunları yok edip AVM’ler yaptık.
Kaçış güzergahlarına binalar diktik.
Kentsel dönüşüm, işini bilenin bina yenilemesi yapmasından öteye geçmedi.
Hazırlanan yönetmelikler hazırlandığıyla kaldı.
Birinci derece acil ulaşım yollarının bir çoğu otoparka dönüştü.
Ormanların içine site yapılır hale gelindi.
İstanbul burası.
1999’u yaşayan İstanbul, yeni büyük depreme bu şekilde hazırlanıyor işte.
Kuzu kuzu.
Bekliyor.
Yapması gerekenleri yapmıyor.
İstanbul yıkıldı mı Türkiye nasıl ayağa kalkar ekonomik olarak bilemiyoruz.
İstanbul’un az yıkılması içinse bir şey yapmıyoruz.
Akıl almaz çılgınlık.
Dünyanın neresinde böyle bir depremin olacağı bilinse…
Depreme hazır olunur.
Biz ise 99 sonrası aldığımız tedbirleri bile ortadan kaldırdık.
Yıkıldık mı, o yıkıntıya ulaşacak ne yol kalacak ne ambulans ulaşacak.
Her 17 Ağustos öncesi veya her sallantıda değil, depremi hayatımıza almak ve gerek bireysel gerek kamusal ne yapılması gerekiyorsa yapmamız gerek.
Ama…
Kuzu kuzuyuz işte…
Hem bireysel…
Hem kamusal!
