KAPI

Büyüklerimizden çokça duyardım:

Bir kapı açılmadan kapın kapanmaz derlerdi.

Bir kapı kapanırsa da başka bir kapı açılırdı.

Bazı kapılar herkes için açıkken bazıları özeldi. Öyle elini kolunu sallayıp kafana göre girip çıkamazdın.

Bazı kapılar vardı ki sadece belli zamanlarda açılırdı.

Her kapının anahtarı da farklıydı.

Anladığım kadarıyla önce kapını seçecektin. Bu kapı ne zaman açılıyorsa o zamanda hazır olacaktın ve elinde anahtarın olacaktı.

Özellikle umutsuz zamanlarda veya bir dileğimiz olduğunda duyardık benzer sözleri

Çocukken Akçay’da sahiller herkesindi.

Evler duvarlarını denize kadar uzatmamıştı. Gece gündüz kumsaldaydık.

Bazı geceler büyüklerimiz de katılırdı ve bizden çok otururlardı.

Eve gidelim diyen biz çocuklar olurduk. Uykumuz gelirdi. Yorgunluktan kumlara serilip yatınca yıldızlara bakardık. Ne çok ne parlak yıldız vardı.

Ortada yanan ateş, altımızda kumdan döşek, üstümüzde yıldızlardan yorgan uyur kalırdık en sonunda.

Kulağıma ninni gibi konuşmaları gelirdi. Dua ediyorlardı. Öyle sade, öyle güzel istekleri vardı. Arkadaşlarıyla konuşur gibi, herkesin anladığı kendi dilimizde. Sohbet ediyorlardı sanki yukardakilerle.

Denizin dalgaları mırıl mırıl seslerle sakin sakin kıyıya dokunup çekilirken okşardı kumları.

Namaz kılarlardı sonra. İçimizde uyanan veya kıpırdanan çocuklar varsa seslenirlerdi:

-Hadi gel yanımıza istersen. Bak Allah’a dua ediyoruz, teşekkür ediyoruz şimdi. Hem senin istediğin şey vardı ya şimdi iste bakalım.

–Sizin dualarınız lambanın ışığı gibi parlak olur, bizimkiler artık mum ışığı gibi zayıf. Beraber dua edersek bizimkiler de yolunu bulur belki sizin ışığınızda. Derlerdi.

–Şimdi bütün kapılar açık, yaptığınız dualar doğrudan yukarıya gidecek. 

Ne çok kapı sözcüğü duymuşum.

Yaşamımda hep kapılar olmuş.

Açılmış, kapanmış. Açılsın diye dualar etmişim, önlerinde beklemişim.

Yüzüme kapananlar olmuş ardında kalmışım.

Bir de önümde, arkamda kapanan metal kapılar vardı ki hiç unutmam;

Cezaevinde ders vermek için girdiğimde uzun koridordaki kalın demir kapı.

Girmek için özel izin, özel kontrol ve sürgü açılır, girersiniz arkanızdan sürgü kapanır.

Önünüzde uzun bir koridor, karşıda yine bir demir kapı.

Önünde yine bir koruma, yine demir sürgü.

Sürgü çekilir, kapı açılır, geçersiniz ardınızdan sürgü kapanır, koridor boyunca sessizlik o sürgü sesi ve kapanan kapının gürültüsüyle bozulur.

O kocaman demir kapıların arasında upuzun bir koridorun ortasında kalıvermek…

Ardınızda sürgülü kapı, önünüzde sürgülü kapı.

Çıkış için de geçiş için de özel izin, özel anahtar gerekli.

Şartları yerine getirmişseniz, uygun görülürse kapılar açılır. Ya bahçeye ya da dış dünyaya özgürlüğe ulaşırsınız. Tersi olduğunda daha çook yürürsünüz o koridorda. Kapılar sürgülüdür, açamazsınız.

Gücünüz kapıları açtıramaz.

Son zamanlarda sıkça duymaya başladık kapıları yine.

Dış dünyalara açıldığı söyleniyor.

-Şartlar yerine getirip gidiliyor, gittim döndüm diyenler var.

-Kapılar açıldığında bizi ziyarete gelenler var diyenler var.

-Kapıların açık olduğu anları kaçırmayalım dualarımız yerine ulaşsın diye ibadetlerini zamanlayanlar var.

Namaz saatlerinin özellikle kapıların açık olduğu zamanlara denk düşürüldüğü de iddialar arasında.

Dünyanın dengesi, boyutlar arası iletişim, inançlar, bilimsel araştırmalar, çeşitli iddialar gerçek veya gerçeküstü her türlü bilgi her an her yerden karşımızda artık.

Herkes bir yerlerden bilgiye ulaşıyor. Bilimsel araştırmalardan, TV programlarından veya fısıltı gazetelerinden…

Biline ve görünen şu ki farkındalıklar arttı.

Kapı olayına gelince;

Her ne kapısı olursa olsun her kapı açılıp kapanır.

Ne niyetle hangi kapıyı açmak isterseniz uygun zaman ve anahtar olmalı.

Bu gerçek.

Dilerim;

Açmak için önünde olduğunuz kapının önünde zamansız ve anahtarsız kalmayın.

(Açmayı dilediğiniz kapı ister metal sürgülü, kırk kilitli insan yapımı kapı, ister dünya değiştirebileceğiniz Allah yapısı kapı olsun)

Dilerim;

Rızamız dışında açılacak kapı olursa hayrımıza olsun.

Sağlıkla Sevgiyle kalın