Roman, 1979 Balıkesir doğumlu Hüseyin Söker’e ait.
130 sayfalık olaylar zincirinde roman kahramanı, gerçek yönleriyle anlatılıyor. Bu akış eserin hayatla olan bağını kuvvetlendiriyor.
Naciye’de çocukluğundan itibaren oluşan dünya görüşü ve bu dünya görüşünün ona verdiği direnme gücü, kitabın son sayfasına kadar sürüyor.
Olaylar, okuyucuda kadının hayat mücadelesinde verdiği emeği hissettiren süssüz yalın bir dille anlatılmış.
Balıkesir’in Börekçiler köyünde düğünde karşılaştığı gence duyduğu duygusal yakınlıkla başlayan Naciye’nin hayat macerası, köyden kente daha sonra da metropol İstanbul’a kadar genişler.
Hayat yolculuğu, zor ve çetin engelleri aşarak devam eder. Evliliğin ilk yıllarında evine ve çocuklarına bağlı baba, arkadaşlarının etkisiyle kumar ve içki bataklığına sürüklenir.
Bu gelişmeleri okurken roman kahramanının duygularını paylaşmaya başlıyorsunuz. Naciye’nin evliliğinin ilk gününde kayınvalidesinin taktığı ziynetleri geri istemesi, kocasının giderek hırçınlaşması ve evden kopuşu, Naciye’nin karşılaştığı sorunlar karşısında sabrederek mücadele etmesi romanın içeriğini, bireysel duyarlıktan toplumsal duyarlığa götürüyor.
Kocasından yediği dayaklara dayanamayan roman kahramanı, ardı ardına gelen baskılara, yoksulluklara dayanamaz.
Tatlı hayallerle kurulan aile yapısı, parçalanmaya başlar. Her gün dualarla Allah’a sığınan Naciye, kardeşlerinden yardım ister ve çocuklarını bırakarak İstanbul’a kaçar.
Çocukları, devlet himayesine alınır.
Naciye için İstanbul’da yeni bir hayat başlar. Gecekondu mahallesinde kardeşinin yanında bir süre geçimini sürdürür.
Romanın bu safhasından sonra toplumsal patlamaların aile bütünlüğünü nasıl bozduğuna, yozlaşan insan karakterinin kendisinden yardım bekleyen çaresiz insanlara nasıl çelme taktığına şahit oluyorsunuz.
Okuma yazma bilmeyen ama hafız olan roman kahramanı Naciye, her türlü zorluklara dünya görüşü çerçevesinde çözümler bulmaya çalışır. Kısa sürede mahallede gönüllere girmeyi başarır.
Bu süreç içinde kocasıyla tekrar barışsa da beraberlikleri uzun sürmez.
Naciye dinî bir çevrede tanıştığı kişilerin sayısı çoğaldıkça iş bulma zorluğu çekmez. Gece gündüz yaptığı mekik oyalarıyla gelir sağlamaya başlar. Çocuklarını yanına alır. Gecekondu mahallesinde tenekeden yaptıkları iki odalı bir barakada yaşamaya başlarlar.
İstanbul’da işsizlikten hastalığa kadar karşılaştığı her olumsuzluğu bu dünyanın bir imtihanı olarak görür. Umudunu yitirmez.
Katıldığı dinî sohbetlerde güzelliği, sade ve olgun tavırlarıyla dikkat çeken roman kahramanına birkaç talip çıkar ve ikinci evliliğini kendisinden yaşlı biriyle yapar.
Naciye, geçen zaman içinde çocuklarının ve kendisinin aranmamasına üzülür.
İlk kocasının ölüm haberi ile içinde yaşattığı beklentiler biter.
“Hafızın Gözyaşları” dinî çevredeki dayanışmayı, o çevrenin dünya görüşünü anlamak bakımından okunmaya değer bir roman.
Birinci tekil şahıs anlatımlı romanda yer yer biyografik ayrıntılar bulunsa da özgün ve akıcı bir üslup romana değer katıyor. Romanın kimi yerlerinde olaylar kamerayla verilmiş gibidir.
Süslü bir ifade yerine yalın anlaşılır bir dil kullanılması ve romanın her bölümünde bir problem gibi ortaya atılan merak unsuru okuyucunun okuma hızını ve isteğini artırıyor.
Çektiği acılara karşın bir kadının sadakati ve hayatın gerçekleri inandırıcı bir dille anlatılmış.
Çekilen acıların toplumsal bir sorumluluğa dönüşmemesi, bireysel bir dram olarak kalması romanın yazıldığı dönemdeki hayatın gerçek yüzünü abartmadan yansıtıyor.
Kaçışlar, sığınmalar sabırla gelen başarılar roman kahramanının her şeye rağmen değer yargılarını kaybetmemesi annelik duygusunun gücünü gösteriyor.
Roman, bir kadının serüvenini verirken aile içindeki dayanışmayı ve aile bütünlüğünün önemine dikkat çekiyor.
Bir annenin ailenin parçalanmasını önlemek için verdiği mücadeleyi anlatan ve “Başlık “yayınlarından 2019 yılında çıkan bu roman toplumun çeşitli katmanlarındaki insanları tanımak için de okunmaya değerdir.
