İZMİR DEPREMİ DERS OLSUN !..

İzmir depreminde 65 saat sonra enkazdan sağ olarak kurtarıldı.
Elif bebek mucizenin adı.
Annesinin elini tuttu 3 yaşına kadar.
Şimdi onu hayata yeniden döndürenlerin parmağından yakaladı hayatı.
Tutun parmağıma , bırakma emi.
Yaşama tutun Elif bebek.
Üç gündür depremin acısını evimizin içinde duyduk.
Kaybettiklerimize gözyaşı döktük.
Kurtulanlarla sevindik , çığlık çığlığa sevincimizi haykırdık.
Yaşama tutunanların acıları son bulsun.
Kaybettiklerimizin durağı uçmağ olsun.
Dua ve minnetle anıyorum.

Birbirimize kenetlendik. Yürekler İzmir depremzedeleri için atıyor.
Yolda yürürken konuşanlara kulak misafiri olunca, depremin acılarını duyuyorsun. Konu komşu depremin acısını anlatıyor.
Mahallemizde , ne yapabilirizi konuşuyoruz.
Buradan ne gönderelim , nasıl yapalım diyoruz , sohbetimizin konusu İzmir depremi.
Enkazdan sağ çıkanları gördükçe alkışlıyoruz. Depremin orta yerindeyiz .

Elif Perinçek gülümseyen bu güzel yüzün bundan sonra kederler görmesin.
Hayat sana hep iyi davransın. Sevdiklerinle el ele ol.
Geleceğin , yaşamın sağlıcakla ve güzelliklerle donansın.
Hayatının başında yaşadığın bu depremi bir daha hiç yaşama.
Sağlıcakla ol , sevgiyle ol , sevdiklerinle birlikte ol.

***
14 yaşındaki Günay Özışık.
Enkazın altında , parmak kamera ile görüntüleniyor.
Kurtarma ekibinden Gürhan İnan ile konuşuyor.
-” Abi sen gitme” diyor.
Bu konuşmada insanın ciğerinden bir yalnızlık ve acı kopup gidiyor.
Gözyaşımızı nasıl tutalım ki ?
Kendinizi bir an o enkazın altında Günay Özışık’ın yerine koyun.
Ölümle burun buruna yaşanan o uzun saatler.
“Ayağım acıyor , bacaklarımı kıpırdatamıyorum”
Onu kurtarmaya gelen Gürhan abisini göremiyor , ama sesini duyuyor.
– Günay sen benim sesimi rahat duyuyon demi. Zaten ekip arkadaşlarım da burda.Biz ekip olarak seni burdan çıkarmaya çalışıyozs.
– Ekip olarak elimizden geleni yapıyozs.
– Abi şunu itiverin ya.
– İtcezs , itcezs merak etme sen.
– Sen korkma ,iyi şükür kafan ,ya da başka bir yerin ezilmemiş. Çok iyisin şu an.
– Bizle konuşuyosun. Seni alcazs , merak etme tamam mı?
– Tamam abi.
– Bi şey diyon mu başka bana ?
– Abi sen gitme tamam mı ?
– Tamam , benim adım Gürhan.
– Bacaklarım acıyo abi.
Biz burdayız , seni bırakmıyozs.”
Bu sıcacık konuşmayı yapan Gürhan abiiii, sen ne güzel bir yüreksin öyle. Senin o güzel yüreğin daim olsun.
Ekibine ve sana sonsuz teşekkürler.
Beton yığınlarının altından kurtardığın canların annesi gibi seni ve ekibini sevgiyle ,minnetle kucaklıyorum.
Memleketimin güzel yürekleri , Gürhan abileri , sizlerle gurur duyuyoruz.
Bir daha bu acıları hiç yaşamayalım.
Arama ve kurtarma ekiplerinin tümüne ayrı ayrı teşekkürler.
Çok zor olan bu fedakarlığı yaptığınız için sizler birer kahramansınız.
Sizlerin varlığı ile gururluyuz. Sizleri gördükçe , her kucakladığınız sağ canı taşırken gözyaşlarınızla bizlere insanlığın ölmediğini gösteriyorsunuz.
Bizler bundan sonra da ;vicdanı ve insanlığı güzel olan , sizin gibilerle karşılaşmak umudumuzu diri tutuyoruz.

Depremlerde can kurtaran ekiplerin en yakınında dururlar.
Eğitimleri en az 2 yıl sürüyormuş.
Kurtarma köpekleri, can kurtaranların , gözü kulağı onlar. Mucizelere giden yolun ışıklarını yakanlar.
Hayvan diye aşağılayanların vicdanının olmadığına yemin ederim.
İzmir depremiyle ilgili olarak , sosyal medyada insanlarımızın acısını görmeyen , hainlikte sınır tanımayanlara bu resim ibret olsun.

İzmir depreminde anne ve babasını kaybeden Arif ile buluşup şehit kardeşinin anısını yaşatmak isteyen Mehtap Tekin , sosyal medyadan Arif’i arıyor. Umarım birbirinizi bulursunuz. Gelecek size güzellikler yaşatır. Bu güzellikleri hep birlikte görürüz ve tanığı oluruz.
Mehtap Tekin senin acını anladığımı bilmelisin. Anne ve babanın yüreğindeki evlat acısını duymayanın yüreği yoktur.Bunu anlamayanın insanlığını sorgulamak gerekir.
Her şey gönlündeki gibi olsun. Arif ile kardeşcesine acılarınızı sarın , sarmalayın. Bizler bu kardeşliğin tanığı olalım.
İçimizdeki hüzünler bir parça da olsa dağılsın, insanlığını unutanlar ; insanlığın en güzel örneğini görsün.

***

Belediyeler arasındaki muhteşem dayanışmaya katkı veren İzmir esnaflarını ve İzmir halkını, Türkiye’nin dört bir yanından yardımları ile yaraları saranları canı yürekten kutluyorum.
En kalbi selamlar onlara gitsin.
Türkiye depremler sonucunda dünyada ölümle dördüncü durumda.
Deprem öldürmüyor , çarpık yapılaşmanın can aldığını biliyoruz.
Niye hala önlem almıyoruz ?
Daha ne kadar canımız yanacak ?
Depremin şiddeti 6.9.
Artçı sarsıntılar sürüyor. 43 artçının şiddeti 4 üzerinde.
Şimdiye kadar 1323 artçı deprem kaydedildi.
Türkiye coğrafyası deprem kuşağında yer alıyor.
Yaşadığımız depremlerin sonucundan hiç ders çıkarmadık ki!.
Yapıların çoğunluğu yönetmeliklere aykırı yapılıyor diyenler bu konunun uzmanları.
Bayraklı depremin yıkım yeri.
Önceden bamya yetiştirilen ovanın üzerinde koca bir kent kurulmuş.
Biz depreme dayanıklı konutları ne zaman yapacağız ?
Deprem ülkesi olduğumuzu daha nasıl öğreneceğiz ?
Bu kadar duyarsızlığı biz hak etmiyoruz.
Eyyy etkililer ve yetkililer , unutmayın. Uyumayın .
Çekişmeleri bırakın , ayrıştırmayın bizleri.
Kurtarma ekibindeki Gürhan abi gibi diyeyim size ;
” Biz Türk halkı birbirimizi çok seviyozs.
Üç gündür İzmir’de enkazın olduğu yerde yardımlaşma ve dayanışma destanı yazıyozs.
Cumhuriyet kimsesizlerin kimsesidir.diyen Gazi Mustafa Kemal Atatürk’ümün ve şehitlerimizin bizlere emaneti olan bu topraklardaki acıları artık dindirin diyozs.”

***

Elif bebekten sonra bize sevinç gözyaşı döktüren Ayda Gezgin bebek 4 yaşında.
Rıza bey apartmanının enkazından sağ çıkarıldı..
Aradan geçen 91 saat sonra hayata tutundu.
Saatlerdir yaşam savaşında sabırla bekleyen Ayda bebek.
Yaşam üçgeni denilen bölgede olma şansını yakaladı.
Babası ve ağabeyi dışarıda.
Annesi şu anda enkazın altında , tüm dileğimiz annenin de sağ salim enkazdan çıkarılması.
Gezgin ailesinin tüm fertleri yeniden bir arada olsunlar.
Dileğimiz , umudumuz budur.
Yeniden aramıza hoş geldin Ayda bebek.. Hoş geldin..
Yaşamın bundan sonra hiç enkazların içinde olmasın. Gül yüzün gibi güzellikler seninle olsun.
Türkiye’m , İzmir’imiz, hepimize geçmiş olsun.

Aydayı kurtaran ekip elemanı anlatıyor.
– Çoraplarım çok kirlenmişti. Çorap almaya girdiğim dükkan sahibi parayı kabul etmedi.
– Olmaz dedim.
– Abi siz enkazdan kurtardıklarınızla borcunuzu ödediniz.
İzmirin dağlarında çiçekler açmayı sürdürüyor