Baskıcı iktidarların muhalefeti susturma yöntemlerinin başında özgürlükleri kısıtlamak gelir…Geçmişten bu güne bu anlayış hiç değişmedi…
Daha önce telekomünikasyon iletişim başkanlığı vardı, o gerekli kısıtlamayı sağlayamamış olacak ki; yerine BTK (Bilgi Teknolojileri İletişim Başkanlığı) kuruldu.
BTK’dan sorumlu bakan yardımcısı ile Türk Telekom başkanı aynı kişi…
Yani denetleyici ile düzenleyici aynı kişi…
Peki, bunlar ne yapmaya çalışıyorlar?
Halkın yaşamını, tercihlerini, bilgilerini en önemlisi de siyasi yönlerini kontrol etmeye çalışıyorlar…
Yetmiyor yakında çıkaracakları basın yasasına göre “yalan ve yanıltıcı haber” diyerek halkın gerçekleri öğrenmesini engellemek istiyorlar…
Mesela ekonominin kötü gidişiyle ilgili bir yazıyı halkı endişeye sevk edecek bir yazı kapsamına sokup yazanı içeri atabilir ve üç yıla kadar hapisle cezalandırılabilirler…
İyi de yazının veya konuşmanın halkı endişeye sevk etiğine kim karar verecek? Ya da hangi kurum? Bitmedi. Bu kararı verecek kişiler veya kurumlar bağımsız mı?
Geçmişten bu güne hiç değişmedi dedik ya; bir örnek verelim:
Adnan Menderes kendisi veya bakanlarıyla ilgili eleştirileri hiç sevmezdi. Aleyhte yazana da konuşana da meclisin veya hükümetin manevi şahsiyetine hakaretten dava açar, içeri attırırdı.
Tutuklananlar iddialarını ispat etmek istediklerinde de ispat hakkı verilmezdi. Bu durum parti içinde de eleştiriliyordu ama Menderes umursamadı. Sırf bu yüzden Turan Güneş ve arkadaşları Hürriyet Partisini kurarak DP’den ayrıldılar…
Menderes, ispat hakkı yasası, diğer antidemokratik tutum ve davranışları nedeniyle 1954’de aldığı %57’ oydan 1957’de 10 puan kaybederek %47’ye düştü…
Arada bir geçmişe bakmakta yarar var…
