Bazen bir fotoğraf, bir haberden çok daha fazlasını anlatır.
Kelimelerden daha etkilidir.
Çarpar insanı.
Çarpar insana.
Göze batar.
Bu da öyle oldu; habercilikte fotoğrafın önemini bir kez daha ön plana çıkardı.
Galoşlu vekil.
Galoşu nerde takarsınız ayağınıza?
Genelde doktor veya diş hekimi muayenehanelerine girerken.
Başka?..
Hastaneye girerken bile takmıyoruz yav…
Tarlaya galoşla girdi vekil.
Görmediyseniz o fotoğrafı; lütfen internete girin bulun, bakın.
Yaşanan don olaylarının etkisini yerinde inceleyen vekil, hemşehrilerinin tarlalarında incelemelerde bulunmuş.
Köylü milletin efendisidir’den ayağına galoş takıp tarlaya giren vekiller dönemine.
İnciten fotoğraf.
İncinir insan.
Ayakkabısı toz olmasın, pantolonun ucu tozlanmasın…
Çiftçi bin dert içinde.
Vekil öyle bir galoş geçirmiş ayağına çizme sanki!
“Patatese don zarar vermiş, erken dönem olduğu için çiftçilerimiz gübrelemeye devam ederse kaldığı yerden devam edecek. Çiftçilerimizin dün olduğu gibi bugünden sonra da yanlarında olmaya devam edeceğiz”
Demiş vekil.
Ayakkabıyla girememiş tarlaya…
Toprak girsin ayakkabıya çıkarır silkelersin…
Boyatırsın, silersin.
Pantolonunu silkeler, fırçalarsın…
Toprak bu.
Toprak demek ne demek?..
Çiftçinin yanında çiftçiden ne kadar kopuk olduğunun göstergesidir galoş.
Önemsememezlik edemezsiniz.
Görmezden gelemezsiniz.
Farkında olmadan milletle vekili arasındaki uçurumu gösterir galoş.
Ne galoş…
Kat kat dolamış; neredeyse diz kapağına kadar galoşlanmış…
Küçücük ayrıntı gibi gelmesin, penaltılık fauldür bu.
Sorunlarını anlatan çiftçiler içlerinden gülmüşler midir; “la havle” çekmişler midir bilinmez…
Çiftçi kendi derdinde.
Vekil “ayakkabım toz olmasın çorabıma toprak kaçmasın” düşüncesinde.
Bir foto, bin söze bedeldir bazen.
Vekil olmasan “n’aparsa yapsın” der geçersin de…
Vekilsen “vekilin içimizden biri” olmasını arzularsın.
“…Çiftçilerimizin yanında olmaya devam edeceğiz…”
Boş laf.
Galoş söylemiş son sözü:
“Aman toprak değmesin vekile” (!)
