Abiydi.
Arkadaştı.
Öğretmendi.
İş insanıydı.
Son zamanlarda siyasetin fiilen dışında olsa da yine içindeydi.
Şehrine, ülkesine sorumluydu.
Sivil toplumcuydu.
İş insanıydı.
2019’un son aylarında Balıkesir’de yaprak dökümü sürüyor.
Son acı, Ekrem Abimizin vefat haberiyle geldi.
Balıkesir bir değerli ismini daha kaybetti.
Son 10 yılı çok üzüntüyle geçti.
Önce trafik kazasında oğlunu, henüz hayatının baharındaki biricik Ferhat’ını kaybetti.
“Allah kimseye evlat acısı göstermesin” denilen en büyük acıyı yaşadı.
Sonra annesini kaybetti.
Ekonomik anlamda yaşanan kriz ve kobisel sorunlar ekonomik anlamda da kendisini yıpratmıştı.
Ama Balıkesir için çalışmaya devam ediyordu.
Pes etmedi.
Yılmadı.
Ayakta kaldı.
Ne var ki, içten içe gelen o acı birikime yaşadığı sağlık sorunları da eklenince kalbi buraya kadar dayanabildi.
2019’un son günlerinde bu kez öğrencileri, öğretmen camiası, iş insanları, sivil toplum örgütleri, siyaset arenası, yakınları, sevenleri, dostları gözyaşlarına gark oldu.
Uzun yıllar çarşı merkezinde bulunan şirketi bir anlamda herkesin ortak durak noktasıydı.
Her kesimden herkese kapısı açıktı.
Çayı eksik olmaz, öğle vakti gelenleri şirket merkezinin bodrum katındaki mutfağında karnını doyurmadan göndermezdi.
Bilinmeyen derecede yufka yürekliydi.
Sert mizacının altında yatan güzel yüreği vardı.
Kendine zarar vereceğini bilse de “affetmekten” vazgeçmezdi.
İyi niyetliydi.
İyi niyeti yüzünden çok zarar gördü.
Siyasette ve sivil toplum hayatında kendine düşen görevleri layığıyla yerine getirdi.
Vakitsiz veda etti.
Sevenlerini üzüntüye boğdu.
Balıkesir’in bilinen ve tanınan önemli isimlerindendi.
Unutulmayanlar arasında girdi.
Şirket merkezini Yeni Sanayi Sitesi’ne taşıdıktan sonra daha az karşılaşır olmuştuk kendisiyle ama hep bir telefonun ucunda ve o kadar da yakındı yine..
Uzun zamandır “bir akşam yemeğe çıkalım” diyordu.
Nasip değilmiş.
Çıkamadık.
Abi olmanın ötesinde.
Arkadaştı.
Allah rahmet eylesin.
Sevenlerinin ve Balıkesir’in başı sağ olsun.
