Türkiye’de, hele hele İstanbul başta olmak üzere metropol kentlerdeki AVM sayısı Avrupa’ya kıyasla inanılmaz derecede fazla.
Ancak istesek de istemesek de kent hayatının vazgeçilmezleri oldular.
Balıkesir ise bu konuda gerçekten garip bir konumda.
Daha doğrusu garip bir konuma girdi birkaç yıldır.
Küçücük kentlerde asgari 2-3 AVM var.
Balıkesir nüfus ve hareketlilik anlamında nice kentten daha bir yoğun.
Ama AVM olarak nitelenen elinde sadece “Esas 10 Burda” kaldı.
Ki o da garip yapısı nedeniyle özellikle bu kış aylarında insanın donduğu, yağmur yağınca göle dönen bir vaziyette.
Açık otoparkı alem, kapalı otoparkının bir katı açık, diğeri açılmaz, çevresi trafik karmaşasıyla kaos görünümünde.
Lakin yine de “iyi ki var” diyoruz.
Çünkü diğer AVM’miz çürüdü gitti, tüm kent Esas 10’a akıyor.
Avlu’yu klasik AVM’ler içinde görmediğimiz için konuya dahil etmiyoruz ama Avlu da bir garip yalnızlık ve sönüklük içinde ki pek çok ilde pek çok benzer tarzdaki yaşam alanlarında cazibe ve çekim merkezi olarak ne kadar çok artı değer bulunuyorsa burada daha havuz ve çevre ışıklandırmaları bile yeterli değil, su gösterisi diye zil çalsanız sesinizi duyan yok, velhasıl Avlu, yalnızlığın içinde. Ta ki yaz ayları gelip kavga gürültüyle gündeme gelmesin!
Peki çürüyen AVM’miz?..
Hala yol tariflerinde ve konuşmalarda Yay/Ada olarak anılıyor ama kendi gitti binanın, ismi kaldı yadigar.
Şehrin yükünü alan; ulaşımı kolay, rahat ve butik bir AVM’ydi… Tüm kentin yoğunluğunu tek AVM’ye sırtlamak yerine kentin iki cenahında iki AVM’miz vardı en azından…
Hala “hangi gerekçeyle” olduğu bir türlü anlaşılmamış, kamuoyunun sağlıklı olarak aydınlatılmadığı bir süreç içinde sözleşmesi devam ederken bir sabah baktık, boşalmış gitmiş..
Yok…
Yıllardır yok.
Bol dedikodu arasında yıllardır atıl…
Önceki dönemin garip uygulaması sebebiyle kentin bir değer noktası gitti. Yerine bir şey konmadı, konamadı..
Yok belediye taşınacak, yok hastane gelecek, yok kültür merkezi olacak….
Şehir dedikodularının sonu yok da o cenahın artan yoğunluğunu da göz önüne alın, AVM maalesef gerçek bir ihtiyaç kent hayatı için…
Çünkü bugünün koşuşturan ve kimseye zamanın yetmediği bu devirlerinde insanlar az zamanda çok ihtiyaç görmek istiyor, ihtiyaçlarını tek merkezden karşılayarak yeme-içme ve dinlenme ihtiyaçlarını AVM’lerde karşılamak istiyorlar…
AVM olarak biçilmiş bir kaftan orası…
Ve ilginçtir kimse bilmiyor ne düşünüldüğünü; misal zincir AVM’lerle görüşülüyor mu, cazip teklifler sunuluyor, davet ediliyorlar mı?..
Kentte bir AVM ihtiyacının ayırdındalar mı?
Hayatın markalaştığı dönemlerde Balıkesir’de eksik olan o kadar çok şey varken; tek sinemamız olması gerçekten inanılır gibi değil örneğin.
Lakin manzara ortada: Çürüyor bina.
Her gün on binlerce insan önünden geçiyor…
Her gün kenti yönetenler önünden geçiyor…
Yakışıyor mu şehrin en güzel noktasında bu çürüme?..
Yav, ne yapın ne edin, bir zincir AVM gelsin de vatandaş şehrin bir ucundan bir ucuna taşınmasın…
Cazip kira mı önerilir, cazip başka ayrıcalıklar mı verilir, onu yönetenler başaracak, başarmalı…
Çünkü şehrin büyük ihtiyacı var oranın hayata dönmesine..
Neden boşaltıldı, sözleşmesi sona erdirildi orası ayrı bir tuhaflık; kentlinin sesi duyuluyor mu duyulmuyor mu burası ayrı bir tuhaflık…
Ama daha tuhafı… Yıllardır atıl, yıllardır bakımsız, çürüyor gidiyor güzelim bina….
Zincir AVM mi ikna edemiyorsunuz, şehre uçak gelmediği gibi gelmek mi istemiyorlar…
Her şeyiyle biçilmiş kaftanken sıvayın kolları ister “ON ON AVM”, ister “ON AVM”, isterseniz “AVM ON” olsun bari, çürümesin, ilk işlevine ve amacına dönsün bina.
AVM zinciri gelmiyorsa yerel bazda büyük düşünmek lazım.
Kentlinin sesine bir kulak verin, bize gelen sesleri temennileri iletiyoruz; iletmek bizden çare bulmak yönetimden…
Ölüyor bina!
