Muhalefetten bazı milletvekilleri yemekten sonra, bir arkadaşlarının Samanpazarındaki çıkan evinde buluşmuşlardı. Oda duvara asılı bir gaz lambası ile aydınlanıyordu.
Kimi sarıklı, kimi fesliydi.
Gözlüklü milletvekili, hırçın, sert bir sesle, “Her şeyden önce bu zaferi küçültmenin bir yolunu bulmalıyız . Her gün biraz daha büyüyor adam.Başa çıkmak imkansız olacak.”dedi.
Şişman milletvekili itiraz etti:
“Küçültmeyi başaramayız.”
“Nedenmiş?”
“Çünkü Yunanistan bile çok büyük bir felakete uğradığını itiraf etti. Avrupa gazeteleri zaferin eşsizliğini belirtiyor. Zaferin tanığı on binlerce gazi var. Küçültmeye kalkarsak gülünç oluruz.”
Cüppeli, sarıklı bir milletvekili, “Ben kendi adıma böyle bir yalanın vebalinden korkarım ..Kazandığımız bir zaferi niçin küçültelim? Şehitlerimizin, gazilerimizin hakkını niye yiyelim?. Günahtır. Daha iyi bir yol bulmalıyız.”
Bir başka sarıklı araya girdi:
“O kadar ince düşünme efendi. Gaye hayırlı ise yapılan işin vebali olmaz.”
“Boş konuşma. Olmaz olur mu? Hayır niyetiyle eşkıyalık, sahtekarlık, yalan dince uygun’ mudur?”
Saygın bir sarıklı tartışmaya noktayı koydu:
“Uygun değildir. Bunu tartışmak bile doğru değil.”
Şişman sabırsızca, “Yarın öbür gün Trakya’yı da geri alırsa ..” diye söze başlamıştı.
Gözlüklü bağırdı: “Nah alır! İngiliz dövüşmeden adama toprak verir mi?”
Top sesine benzer patlamalar duyuldu. Perdelere havai fişeklerin keskin ışıkları vurdu. Ankara bugün de coşmuştu.
“Yetti yahu. Ne görmemiş milletmişiz be!”
Biri güldü: “Ee, üç yüz yıldır böyle bir zafer görmediğimiz kesin. Sevindirik olduk.”
Milletvekili, “Beyler, gerçekçi olmalıyız. Yapılacak şey belli: Beklemek ve sessizce çoğunluğu ele geçirmek.. Bunu sağlamaya bakalım. Başka ne yapsak yanlış olur.”
Beklediler. Çoğunluğu ele geçirdiklerini zannediyorlar!.
En umutsuz günlerde Gazi Paşa ne demişti:
Geldikleri gibi giderler.
Kaynak : Turgut ÖZAKMAN;Cumhuriyet(1.Kitap)
Bilgi Yayınevi. İstanbul.10.Basım,Ekim 2009 s.43-45
