Bazı tamlamalar var.
Çok fiyakalı, çok havalı…
“Cumhuriyet Savcısı” misal…
Tek savcı dediğinizde o kadar “ürkütmüyor” insanı da “Cumhuriyet Savcısı” dediniz mi…
Bırrr…
Karşısına çıkıp ifade verirken buz kesmeniz ihtimal dahilinde…
Oysa düşünün, gözünüze farklı geliyor ama o da sizin gibi insan…
Liseden sonra hukuk okumuş, sınav kazanmış, stajını tamamlamış, kur’a çekmiş, göreve başlamış…
“Cumhuriyet”i varsa “savcıdır”, giderse “Cumhuriyet”i, “hiçtir”.
İnsan mı bizi titreten, unvan mı?..
Misal…. “Anadolu Ajansı”.
“Anadolu” var ya Anadolu…
Kapsayıcıdır, tarafsızdır, Anadolu dedin mi, bu topraktır, 100 yıllık ciddiyettir…
Ama bu seçime gelene kadar önceki seçimde, daha önceki seçimde nedendir bilinmez kimse de sormadı, sorgulamadı:
Seçim sonuçlarını neden Anadolu Ajansı iletir ki, iletebilir mi ki?..
Nasıl mümkün olabilir?..
Seçimi yapan YSK.
Seçim sonuçlarını ileten AA.
Nasıl mümkün?..
Anadolu Ajansı’nın bu kadar personeli mi var, bu kadar teknolojik altyapısı, nitelikli elemanı, bunu sağlayacak sistemi mi var?
Yooo.
Ama kimse neden sormadı da bu seçimde özellikle İstanbul’da seçim süreci takip edildiğinde AA’nın saçmalaması sonrası YSK Başkanı bile patlamak zorunda kaldı?
Neden kimse sormadı bugüne kadar, AA, bu işi nasıl yapabilir ki diye?..
İsme bakıyorsunuz “Anadolu Ajansı”…
Dışarıdan baktığınızda kurumsallık, ciddiyet, devlet kurumu olma niteliği gibi geliyor gözünüze…
Yaptığına bakıyorsunuz…
Tısss….
Tıpkı TRT gibi!
Yönetenlerin taraflı olduğu ve objektiflikten uzak tercihlerin hakim olduğu her neresi varsa; bugün içi birini yakar, yarın dışı diğerini…
Kurumun adı fiyakalı, içi boş…
Başka bir tamlama:
“Ana akım medya” veya diğer tabiriyle “merkez medya”.
“Eskidendi, çok eskiden” diye mırıldandığımız şarkı var ya, Türkiye’de artık böyle bir kavram da kalmadı…
Basının son yıllardaki dibe çöküşünün ardında nice isim; kalite, inandırıcılık ve halkın gözünde en önemli değer olan “güven” unsuruyla gitti ve bitti…
Şimdi sadece kendileri şişiniyor ama vatandaşın gözünü ve elini kendilerinden çektiklerini fark etseler de kabullenmeleri bakalım ne kadar zaman alacak?
Tamlamalar dedik…
ÖSYM vardı bir zamanlar…
Gıpta edilen bir kurumdu…
Sonra “layık olmayanlar” atandı…
Ve bir kurumun nasıl bu kadar dibe vuracağını her sınav sonrası patlayan skandallarla gördü Türkiye.
Önceki gün öğrendik ki, sınav skandallarının tavan yaptığı dönemin mimarı olan ve o zaman ÖSYM’nin başında bulunan zat, FETÖ soruşturması kapsamında, onlarca şaibeli sınav kendi zamanında yapılmasına rağmen, ancak gözaltına alınmış!
Nasıl soruşturma ama?
Tamlamalar önemlidir…
Vatandaş değer verir.
Özelleştirir, önemleştirir.
“Belediye Başkanı” misal…
O kadar çok başkanın olduğu memleketimizde “belediye” sıfatı geldi mi kelimenin başına bir durur insan.
Tüm bunları geçin…
“Devlet memuru” diye bir unvan daha var ya genel, kapsayıcı…
Herkes sadece “memur veya işçi” olmak istemez de özellikle “devlet memuru” olma peşinde koşar.
İş garantisi, devlet güvencesi, gelecek kaygısızlığı…
Ama “devlet memuru” da imajdır ve vazgeçilmezdir.
Lakin yine orada da niteliği bozmamak gerekir.
Bozdunuz mu ayar kaçar, cılkı çıkar, güven gider endişe gelir, korku salar..
Bir devlet memuru, kendi görüşü ne olursa olsun işi ile dünya görüşünü birbirine karıştırmaz.
Devlet memuru, kendi görüşünde olmayanı tehdit etmez, hakarete yönelmez, iç dünyasını işine karıştırmaz.
Karıştırdı mı…
Fiyaka biter, iddiası söner; devlet çöker, üşürsünüz!
