Kimi diyor ki;
“Ben onu Allah’a havale ettim”..
Kimi de “Adalet onun cezasını verir”…
Kimi de cezayı kendi kesiyor..
Bunların hiçbirinin yorumunu yapmayacağım.
Her biri sayfalar alır…
Şimdi..
Bir kız evladınız olsun..
Kendine bir yuva kursun..
Üç de çocuğu olsun..
Sonra bir gün..
Koca olacak herif…
Herif bile kaba, saba insan’a denir..
Bu yaratık…
Kadını eve hapsetsin…
Kerpetenle ayak tırnaklarını çeksin..
Dövsün…Ağzını burnunu kırsın …
Yaraları kurtlansın…
Kadıncağız da her gün ölsün!..
Bu olanlardan da sonra sizin haberiniz olsun..
Hani o kokusuna doyamadığınız..
Hani o gözünüzden sakındığınız..
Hani o elinden tutup okula götürdüğünüz..
Hani o kapı önünde beklediğiniz..
Hani o telli duvaklı gelin ettiğiniz..
Hani o başı ağrıdığında başınızın ağrıdığı..
Hani o canımı veririm dediğiniz..
İşkenceye maruz kalan evladınız için …
Elinizi vicdanınıza koyun…
O acıları ona çektireni..
Allah’a mı havale ettim dersiniz?..
Yoksa..
Adalete mi havale ettim dersiniz?..
Yoksa
Aynı acıları onun da çekmesini mi istersiniz?..
Yoksa?…
Hadi iki saniye düşünün!..
İki bile çok..
-Bana göre mi?..
Bana sormanıza gerek yok!..
Cevabı yazının taaa başında verdim.
Dürüst olun hangisi?..
