Oktay Tüfekçioğlu.
Nurdan İnan.
Hayati Köseley.
Mualla Altıntaş.
Ayşe Aşçıoğlu.
Nur Kırlı.
Mehmet İnan.
Erden Balıbek.
Sami Ünver.
Ersin Gürhan.
Pembe Kavas.
Bilge Dikici.
Değer İmer.
Mustafa Özer.
Aysel İnanır.
Halil Şahin.
Bahattin Nalbant.
Şaban Kahveci.
Nursen Yıldırım.
Sevinç Sayıt.
Sevim Cingöz.
Sevinç Eryaşar.
Erbuğ Gülsoy.
Abdullah Kaan.
İbrahim Şimşek.
Hasan Yılmaz.
Hasan Bayır.
Şadan Ayan.
Nurten İlhan.
Ömer Karagöz.
Meral Kanber.
Erdal Büyükbayram.
Muammer Aktekin.
Semra Hacıoğlu.
İsmail Baran.
Özgün Demiray.
Bizi şekillendiren ve bizi yoğuran, üzerlerimizde ödenemeyecek hakları bulunan öğretmenlerimizin “özel” günü bugün.
Biliyoruz isimlerini bu sütuna sığdırmak imkansız.. Hayatımıza iz bırakanların bir kısmını yazdık sadece.
Hayatta olmayanlar var, Allah’tan rahmet diliyoruz.
Hayatta olanlara ise emekliliklerinden keyif aldıkları sağlıklı bir ömür..
Bugün; gerek çalışan öğretmenler ve gerek bu yolda emekli olan öğretmenlerimizin günü…
Atanamayan nice genç için meslek hayatları nasıl, bugün onlar için nasıl bir gün?..
Sayısız köy ilkokulu kapatıldı, köy ilkokulları kapatılmasa da atanamayan öğretmenlerimizin bir kısmı köy çocuklarına ışık götürseydi…
Bugün siyasilerin verdiği klasik mesajlar hiç de önemli değil öğretmenlerimiz için, kulakları tıkalı.
Bugün onların en büyük hediyesi ve mutluluğu öğrencileri.
Öğrencilerinin mutluluklarını ve başarılarını görmek en büyük gurur kaynakları.
Hiç birinin hakkı ödenmez.
Bizi yoğurdukları ve her birimizin “kendimiz” olmalarını sağladıkları için hepsine minnet borçluyuz.
Haklarınızı ödeyemeyiz “öğretmenim, canım benim canım benim, seni ben pek çok pek çok severim”.
