Ne alaka var demeyin..
O kadar alakalı ki..
Can Bartu, Türkiye’nin efsane sporcusu..
Kaybettik O’nu..
83 yaşında bir yıldız kayıp gitti…
Ne mutlu O’nu çocuk yaşımda izledim…
Şükrü Ersoy un jübilesinde onun yanındaydım..
On iki yıl öncede İstanbul’da tanışmıştım..
Onu anlamak için tanımak lazım..
Bugünkü kuşaklar tanımadığı için de özellikle
Can Bartu’yu anlatmak istedim..
Onun özellikleri üzerinden de bir yerlere varırız belki diye de düşündüm…
Okuyalım bakalım nereye varacağız..
Basketbolculuğu, futbolculuğu, İtalya’daki futbol resitalleri, aynı gün basket maçındaki ve futbol maçındaki forma giymişliği hangi birini anlatsam ki…
Ama bir hareketi var ki..
Bir sporcu düşünün..
Fenerbahçe ile “özdeşleşmiş”..
Ezeli rekabetin unutulmaz isimlerinden..
Efsane olmadan önce…
Bakın “O” ne yapıyor?..
Galatasaray’ın “taçsız kralı” Metin Oktay’ın jübilesinde ezeli rakibi Galatasaray’ın formasını giyerek sahaya çıkıyor…
Hadi bunun yorumunu kendi kendinize yapın..
Bugün tribünlerde insanlar birbirini yerken; spor yöneticileri birbirini kırarken, toplumu “idare edenler”;bizleri ayrıştırmak, ötekileştirmek için gayret ederken Can Bartu’nun “centilmenlik dersini” öldüğü gün bile bugün hala veriyor olması ; O’nun “efsane” olarak anılmasını ne kadar da haklı kılıyor!..
Gördünüz mü şimdi..
Sporun “birleştirici”güzelliğini, centilmenliğini
Gördünüz mü “efsane” olarak anılan , özellikle de “hak etmiş”insanlarımıza “ne kadar saygı göstersek az’dır”dememizin değerini..
Bir de kendine “efsane “ olmayı yakıştıranlar var.
Veya “o” tanımlamayı hak etmemiş başkaları için uygun görenler var.
Şimdi ne kadar da “küçücük” olduklarının farkındalar mı acaba?..
Yazımın başında “ne alaka demeyin” diye yazmamın alakasını şimdi anlatacağım..
“Spor”la “siyasetin”çok alakası var!..
Spor; siyasete “rol model”olmalıdır.
Centilmenlik, yarışma, sonuç odaklı efor sarfetme, dayanışma, ekip ruhu, birlikde düşünme, tebrik ve takdir etme gibi değerlere sahip olma, sporun temelinde var ise siyasete neden “rol model” olmasın?..
Yıllar önce…
Ben “faşizme ölüm”, “komünistler Moskova’ya”sloganlarının atıldığı bir Türkiye’nin neslinden geliyorum.
İnsanların birbirini vurduğu, yolda yürürken omuz attığı, öldürdüğü , kırdırıldığı, “o” karanlık dönemi maalesef yaşayanlardanım..
Bakınız bugün..
Benim güzel ülkemde “Türkiye Komünist Partili”bir başkan Tunceli’de Belediye Başkanı olarak görev yapıyor.
Taraflı tarafsız hemen herkes O’na “sempati” ile bakıyor. Bakmayan da var elbette..
TRT röportaj yapıp Dünyaya Türkiye yi O’nun üzerinden tanıtıyor…
Neden acaba düşündünüz mü?..
O bildiğimiz “üretmeye odaklı”modelinin dışında orada başka bir şey var.
Sporun temelindeki ortak akıl, dayanışma, ekip ruhu, paylaşma, birleştirici ruh hepsi ama hepsi bir “siyasi figür” ün bedenine öyle yakışmış ki..
İşte “centilmenlik” dediğimiz bu..
Sempatiyi besleyen de o “centilmenlik”..
Ayrı düşünüyor olsak da…
Farklı siyasi görüşlerimiz olsa da..
Vurmaya, kırmaya, ayrıştırmaya, ötekileştirmeye ne gerek var?..
“Adalet”hepimize bir gün lazımsa..
Sağından solundan çekiştirmeye ne gerek var?.,
“Hukuk”; hepimize lazımsa..
Muş’ta ayrı, İstanbul’da ayrı karar verip de “hukuksuzluğu meşrulaştırma” gayretine ne gerek var?..
“Hak”; mutlak gerçek demekse..
İnsanların kendi yaşam şekliyse..
Kul hakkı yemenin ne alemi var?..
Nereden nereye geldik..
Sonunda “su” gideceği yere akıp gidiyor…
“Centilmen”olmak yeter be arkadaş..
Hoşça kalın..
