Simurg yolculuğu yazımızı ve devamında aşmamız gereken vadileri kaleme almıştık. İşte Simurg yolculuğunun son vadisi “Ben Vadisi” dir.
Hatırlarsak hayat yolculuğumuzda geçtiğimiz vadiler;
* İstekler,
* Aşk,
* Cehalet,
* İnançsızlık,
* Yalnızlık,
* Dedikodu,
Sona geldiğimizde ise “Ben Vadisi”. Burada her kuş ayrı bir şey söylemeye başlamış, biri diğerinin kanadını beğenmemiş, diğeri her şeyi bildiğini iddia etmeye başlamış, yanlış yoldan gidildiği söylenmiş… Hepsi bir şey söylüyormuş ve kendi söylediğinin doğru olduğunu kabul ettirip lider olmaya çalışıyormuş. Böylece vadiyi geçip “ben” düşüncesinden uzaklaşana kadar en öne geçmek için birbirlerini ezip durmuşlar.
“Ben Vadisi” nasıl bir vadidir?
Her şeyi en iyi bizim bildiğimizi sandığımız bir vadidir. Aslında her şeyin odak noktası bizim olduğumuzu hayatımızda her şeyin bizim çevremizde döndüğünü düşündüğümüz bir vadidir.
Gerçekten hayat, doğa, çevre, yaşam, sistem sanki sadece bize hizmet etmek için yaratılmış gibidir, bu vadide…
İnsanoğlu da bugün böyle davranmakta değil midir?
Doğa ve insan dışındaki tüm canlılar sadece insana hizmet için yaratılmış gibidir. Hatta bu o kadar ileri gider ki bazı insanlar da bazı insanlara hizmet için yaratılmış gibidir. Soralım kendimize kölelik sistemi bitmiş midir? Modern insan da üretimlerini kölesi değil midir ?
Bunu fark etmesi için bilinçli olması gerekir. Gerçekten hayatının ana düsturu bilgi, bilgiyi sorgulama ve sağlam temellere dayandırmak olmalıdır.
Yoksa hizmet eder geçersiniz bu dünyadan…
“Ben Vadisi”nden çıkmalıyız. Bu vadide kalmak bize mutsuzluk getirecektir, ya da geçici hazlar verecektir.
Acımasızlığımızı artıracaktır.
Acımasızlıktan zevk alır hale geleceğizdir.
Öncelikle kendimize sonra çevremize yaptığımız kötülükler katlanarak artacaktır.
“Ben Vadisi”nde olmanın en acı yanı ise sosyal bilinç dediğimiz toplum olma, toplulukta yaşama, kendimizin, bir toplumun parçası olma farkındalığını kaybetmemizdir.
Biraz özüne inelim; çocuklarımıza çalışın diyoruz.
Peki farkındalar mı neden çalışmaları gerektiğinin, çalışmalarının kendi hayatlarına, ailelerinin hayatlarına, yaşadıkları topluma ve yaşadıkları dünyaya nasıl katkı sağlayacağını ve etkileyeceğini …
21’nci yüzyılda belki de verilmesi gereken en önemli beceridir, toplumsal bilinç…
Küçük bir virüs toplumsal bilinç ve sorumluluğun ne kadar önemli olduğunu gösterdi bize, sadece “ben” düşüncesinin de ne kadar direnirsek o kadar zarar gördüğümüzü daha nasıl öğrenebiliriz ki…
“Ben” düşüncesi veya acımasız bir ben olmakla ilgili birçok fikir yazılıp çizilmiştir. Bugün altını çizmek istediğim ise ben düşüncesinden nasıl biz düşüncesine gelebiliriz.
Hayatımızda bizi başarıya götürecek en önemli dokunuşlardan birisidir belki de ben’den bize geçebilmek.
Aslını sorarsanız “bize” geçmek; ben karakterini iyi görmekten, kendimizi iyi tahlil etmekten, almak istediğimiz kararı yapmak istediğimiz eylemi sorgulamaktan geçmektedir.
La Fontaine der ki; “Bazı insanlar koca evreni bilirler de, kendilerini bilmezler.”
İşte ben vadisinden çıkmanın tüm esprisi burada aslında, kendimizi bilirsek bu vadiden rahatlıkla çıkabiliriz.
Kendimizi nasıl bilebiliriz?
Öncelikle kendimiz ile kalmamız gerekir. Kendimizi dinlememiz;
Ne yapıyorum?
Nasıl yaşıyorum?
Kendimi değerli gördüğüm ve kendime değer biçtiğim hayat bu mu?
Yaşadığım bu hayat istediğim hayat mı?
Aldığım kararı, uyguladığım bu eylemi gerçekten isteyerek mi yaptım?
Mutlu muyum, mutluluğu arıyor muyum?
Geçmiş için vah derken gelecek için bu vahlardan bir ders çıkartıyor muyum?
Başarı benim için ne demek?
Şu ana kadar kaç kişinin hayatına dokundum?
Kendimizi bulmak için öncelikle kendimize dürüst olmalıyız.
Bu yolcuğun son vadisini de geçmek istiyorsak; yapabileceğimiz en önemli şey kendimizi dinlemeyi, kendimizi dinlerken kendimize sorduğumuz soruların cevaplarında dürüst olmaktır.
Hayatım boyunca kimseye ne iyilik yaptım ne de kötülük, ne yaptıysam kendime yaptım.
Hz.Ömer
Kendinize iyilik yaptığınız güzel bir gün olsun…
Müzik önerisi: https://youtu.be/TH7KROMUspk
