Dün sabah Fox Tv’de Tunceli Ovacık belediye başkanı M.Fatih Miçoğlu’nu izlerken aklıma bir panelde anlattığı iki olay geldi. İlki katılımcılık:
“Biz katılımcı demokrasi anlayışımız gereği belediye ile ilgili alacağımız bir kararı önce, kadınlar, gençler, özürlüler ve esnaflardan ayrı ayrı oluşturduğumuz halk meclislerinde tartışıyor sonra alıyoruz ya! Yeni seçilmişiz. İlçe caddelerinin çamurdan kurtarılması için taş döşeme kararı alacağız. Ben, önce ilçenin merkezinden başlayalım, çok çamur oluyor, ilk izlenim önemlidir, dışardan gelenler hakkımızda olumsuz düşünebilir dedim. Tam oylamaya geçiyorduk ki 25 yaşlarında bir genç kız itiraz etti.
Biz yolları ihtiyaçtan kaynaklı bir hizmet olarak mı yapacağız; yoksa görüntü öncelikli bir hizmet olarak mı? Hepimiz baktık kaldık. Devam etti. Çarşı merkezini yapmadan önce hemen arkadaki yolu yaparsak Koah hastası Ahmet amca ve diğer yaşlılar tozdan kurtulur; her araba geçtiğinde eve girip pencereleri sımsıkı kapatmak zorunda kalmazlar…
Genç kız hepimize bir ders vermişti. Haklıydı. Utanarak oy birliği ile onun önerisini kabul edip “hizmet öncelikli” kararımız aldık. En çok ta ben utandım.”
Akşam eve gittiğimde olayı anlattım. Ben neden düşünemedim diye üzülmüştüm. Kızım sevinçle boynuma sarıldı. Ne üzülüyorsun ben sevindim dedi. Nasıl yani?
İyi işte; bak halk kendi kendini yönetmeyi biliyor. Demek ki sana gerek yok. Sen de bize kaldın.”
İkincisi şeffaflık tı:
“Başkan seçildiğim gün annem, oğlum belediyenin ne kadar borcu var dedi. 1,5 milyon der demez, sen bu parayı nasıl ödeyeceksin diye başladı ağlamaya.”
Nasıl ödediğimi her yıl büyük pankartlarla belediye binasına gelir-gider tablosunu asarak gösterdim; bir kuruş borcumuz yok. Ayrıca bu bir marifet de değil, yanlışı olmayan her belediye başkanı bütçesini halkın kontrolüne açabilir.”
Yerim bitti.
Belediye başkanının yapamayacağı iki şeyi yarın yazacağım…
