– Öğretmenim hepsi ergenliğin suçu, ne kötü bir şey bu ergenlik…
– Nasıl anladın ergenliğin suçu olduğunu?
– Çünkü herkes öyle söylüyor (özellikle evdekiler).
– Tam olarak ne söylüyorlar?
– Yaşadıklarımın ergenlik yüzünden olduğunu, ergenlikten dolayı bu kadar öfkeli davranabiliyor muşum? Unutkanlığımın nedeni de ergenlik olabilirmiş? Ders çalışmak istememem, okula gitmek istememem kısacası hayatımdaki tüm olumsuzlukların nedeni ergenlikmiş? Hem bunu sadece ailem değil ki büyüklerim, öğretmenlerim, çevremdekiler söylüyor.
– O zaman ergenlik şu an senin kontrolünü eline almış, ipler ergenliğin elinde sen kontrol edilen misin? Söylediklerinden bunu çıkartabilir miyiz?
– Kafam çok karışık sürekli farklı farklı şeyler düşünüyorum. Tam bir karar alıyorum uygulama sırasına geldiğimde hemen erteliyorum. Sürekli birazdan yaparım diyorum. Telefonu beş dakikalığına alıyorum bakıyorum saatler geçmiş. Zamanın nasıl böyle hızlı geçtiğini, bazen ise nasıl uzun olduğunu hiç anlamıyorum. Sanki kafamda sürekli iki ben var ve birbirleri ile çatışıyorlar.
***
Ergenlikle ilgili bilindik sohbetlerden biri aslında yukarıdakiler.
Ergenlik vücudumuzun değişmeye başladığı, hormonlarımızın nasıl olsa da yolumuzu bulsak dedikleri bir dönem. Büyüyen bir vücudun hızına yetişemeyen bir ruhtur aslında ergenlik.
Bir tarafta yılların getirdiği çocuk olmanın rahatlığı, bırak çocuktur yapsın büyüdükçe değişir. Diğer taraftan sen artık büyüdün böyle yapman doğru olmazın yetişkinliği arasında kalmış bir ruh.
Kendi kendinizi yemeniz yetmezmiş gibi sürekli eleştiriye de maruz kaldığınız bir dönem aslında ergenlik.
Kendi kendimizi yememiz dediğim, çünkü özellikle yakın çevremizin bizi davranış olarak eleştirdiği bu dönemde biz de kendimiz görüntü olarak ya da tavır olarak eleştirmeye devam ederiz. Ruhun demir gibi dövüldüğü bu dönemde aslında şekle girmenin tam zamanıdır. Bunun için de bireyin kendini fark etmesi esastır. Kendini fark edemeyen bir birey bu dönemde ne yapacağı bilemez.
Ergen psikolojisi ile yapılan birçok araştırma hep sorun odaklıdır. Ergenler ve sorunları birlikteliği oldukça güçlüdür. Son yıllarda bu durum kültürümüze ergenlik dönemi sorun dönemi gibi yansımaya başlamıştır. Ebeveynlerin yaptığı en önemli eleştiri bizde ergen olduk ama kimse bize böyle davranmadı.
Belki de en büyük hatamız buradadır. Bizim dönemimiz ile şu an arasındaki gelişmeyi kaçırmamız olabilir. Bize uygulanan şartlar ile günümüz şartlarının aynı olmadığını görmeliyiz.
Ergenlik dönemi ruhsal özellikleri nelerdir?
Soyut düşünce kapasitesi gelişir.
Çocukların oyuncakla oynadığı gibi ergen soyut düşünceleri ile oynar, ideolojik tartışmalara girer, farklı siyasi akımları savunur.
Farklı dünya görüşlerini savunup tartışmaya girebilir.
Kimlik arayışı içindedir ve özdeşim kuracağı bir model arar.
Ebeveynin değer yargıları onlar için anlam taşımaktan çıkar.
Böyle bir ruh halini biz serbest bırakırsak ne yapacağını bilemeden elimizden kayıp gider. Aman bir şey olmasın dersek sıkarsak ellerimizi kanatır.
Aslında bu dönemde biraz daha kendini tanıması için önünü açmak ve belki de fırsatlar sağlamak gerekir.
Karar verici değil de paylaşımcı olmak gibi,
Her söylediğine evet demek değil de yeri geldikçe gerçekçi olmak gibi,
Hep tatlı ve affedici olmak değil de yeri geldiğinde kuralların olması gerektiği gibi,
Her sorumsuzluğun çaresi bulunur gibi değil de sorumsuzluğun sonuçlarına katlanılır gibi,
Belki de bu dönemde verebileceğimiz en doğru destek onları dinleyip, empati kurmaya çalışmak gibi,
Kişiliği ile ilgili yargılarda bulunmak yerine, kişiliğini ve kendisini bulmakta yardımcı olmak gibi,
Sevginin bunların üstünde bir değer olduğu gibi, sevileceğini bilmesi gibi….
Müzik önerisi: https://youtu.be/oa0plYfZAMw
