Sokağa çıkmak yasak ya..
Herkes evde..
Ben çıkıyorum..
Sıkıyönetim, gevşek Covit yönetimi hangisiyse..
70’li yıllardan beri..
Yanlış anlaşılmasın..
Mesleğim gereği çıkarım.
Siz de evdesiniz , 65 yaş üstü de sıkıldı.
Şöyle bir hatıralar canlansın dedim.
Sabah erkenden çıktım, Edremit yönünden girdim.
Hemen solumda..
Aklıma geldi.
Çocukluğumda BARAJ’a giderdik.
Hem de yüzmeye…Başçeşme Mezarlığının oralardaydı. Bayramlar yaza gelince pek bir rağbet görürdü…Sanki Beach!.. Plaj yani..
Bir güzel de derindi..
Ne mayosu?.. Kimisi torlak, kimisi donla..
Bugün baraj maraj yok..
Geldim Deve Loncası’na..
Derenin öbür tarafında “Keçeciler”vardı..
İnsanlık tarihinin en eski kumaş türü..
Koyun yapağı ve keçe kılının dövülmesiyle yapılırdı.
Sanattı resmen..
Deve Loncası’na gelince şöyle bir beş dakika durdum…
Lonca nedir diye düşündüm.
Anlatayım iki dakika..
Meslek guruplarının olduğu bölge demek.
Esnafın ticari meşguliyetlerinin olduğu yer..
Benim çocukluğum da burada geçti.
Deve Loncası’nda..
Buğday Apartmanında otururduk.Hala var.
Bakın “Yonca” değil !..
Balıkesir’de hala “Yonca” derler.. Oysa doğrusu “Lonca”dır. Eskiden malını pazara getiren tacirler, esnaflar yüklerini “Deve” ile taşırmış..Onun içinde “Deve Loncası” denilmiş bölgeye..Hatta hatırlıyorum..60’da hanlar vardı. Deve Hanı.. Ahşap derme çatma.. Devesini bağlayan esnaf veya devecinin üst katta da “konaklama yerleri” vardı.
Yerinde yeller esiyor!..
Saraç arastasıydı oralar..
Saraçları bilirsiniz..O zaman atlı arabalar çok.
Pazarda annemle alışveriş yapar, kavunu karpuzu “at arabası” ile eve taşırdık!..
Hele arefe günü.. Aman yarabbi..
Sizde taşımışsınızdır. Öyle alınırdı kavun, karpuz..Sekilerin altı mis gibi kokardı.Hiçbiri de günlerce bozulmazdı.
Ne günler..
Dün baktım da…Karpuz pazarda dilimle satılıyor.
Neyse..
Saraçları anlatıyordum..
Koşum, eyer, kayış , köstek yaparlar bir de süslerlerdi.
Faytonların atları bir giyinir ki..
Sanki fötr şapka, kravattan kreasyon!..
Hem yaparlar, hemde satarlardı.
Bu da sanattı..
Bunları yapanların her biri de ustaydı..
Başka ne vardı diye düşünürken “terziler” gözümün önüne geldi. Yan yanaydı hepsi..
Kimi kumaş çalışır, kimi aba’dan potur, cepken dikerdi…
Bayram öncesi terziler ful çalışırdı.
El işçiliği.. İğneyle kuyu kazar gibi.. Teğel, prova, dikiş..Kömürlü ütü de jilet gibi pantolon..Arefeden teslim alınırdı…Gece geç saatlere kadar kapılarında beklenirdi..
Baktım da..Ne terzi kalmış,ne kumaşçı..
Vurdum Turan caddesinden yukarıya..
Toptancı Hali
Kasapların, manavların, bakkaliyenin olduğu o güzelim hal binası..
Yok da..Canlandırdım işte..
Alt katta patates, soğan toptancıları..
Soğuk hava deposu..
Yaz mevsiminde “kalıp buz” alırdık..
Testere ile kalıp buzu keserler iple bağlanır.
Buzdolabı yok ki..Evlerde havan tokmağı ile kırıp meyveyi veya içecekleri soğutursun..
15 kuruşa bir kalıp..
Kıl çuvalların içinde talaş serpili..
Birde eve giderken arada bir yalardık..
Çocuklara anlattım da hem şaşırdılar,hem güldüler..
Hal’in önüne geldim..
Şöyle bir baktım..
Sadece Paşa Camii ve Karesi Türbesi..
Hasan Baba Çarşısı..
O da yeni beton hali..Sevmedim..
Köfteciler..Kapıları aylardır kilit..Kokusuna hasret..Laf aramızda eski köfteciler de kalmadı.Balıkesir’in özelliğidir köfte..
O eski lezzet ustaları da yok artık..Tek, tük “Sait Usta”nın damak tadını yaşatanlar var.
Yeni Çarşı yerli yerinde..
Esnaf değişikliğe uğrasa da yine aynı işler..
Her yer kapalı olunca da daha rahat gözlemliyorsunuz, hatırlıyorsunuz..
Anıları yaşatmakta güzel..
Çarşının caddeye bakan iki yanına bakıyorum.
Şam tatlıcılar, tulumba tatlıcılar..
Pellur kağıda bir dilim Şambali..10 kuruşa..
“Cemal Gürsel de bundan yiyo” diye bağıran tatlıcı “Gürses” gözümün önüne geldi…
Şimdiki bildiğiniz “ekler” satardı..
Yanık sesi ile “Gürses geldiii” diye çarşı içinde gezerdi..İçinin sarısını parmakla yerdik..
Bayramların öncesinde kurulan şekerci tezgahları..Sıra, sıra..Hepsi yan yana.. Birer de sarı ampul sarkıtırlar.. Geceleri de satış yaparlardı.. Arefe günü Yeni Çarşı ana baba günü olurdu..Ramazanın son günü..
Adı üstünde “Şeker Bayramı”.
Herkesin filesinde bir “kese kağıdı” şeker..
Kiminde güllü lokum..
Kiminde kağıtlı şeker..
Kiminde her birinden birer, ikişer..
Ne güzeldi “o bayramlar..”
Bu vesileyle..
Uzaktan da olsa tüm dostlara ..
Camdan “kapı çalsın” diye bakanlara..
Sılada olanlara..
Kavuşamayanlara..
Hasta yatanlara..
Arkadaşlara,çocuklara..
İyi bayramlarınız olsun ..
KALIN SAĞLIKLA…
