Siyasetin raconlarındandır.
Bir soru sorulur.
Muhatabı soruya cevap vermez, ya alakasız bir konuya ilişkin konuşur.
Ya cevap verir ama sorunun cevabı değildir.
Ya da soruya soruyla döner.
Sonuç.
Muhatabın sorusu cevaplanmaz, havada kalır!
Türk siyasetinin hep var olan klasik yöntemlerinden biridir.
Uyut unutulsun, salla geçsin taktiğidir.
Bakınız bunun bir örneği daha yaşandı geçenlerde.
Balıkesir milletvekili Turhan Çömez, Meclis kürsüsünde konuşma yaptı ve dedi ki:
“Diyanet Vakfı, Amerikan Külliyesi’ne 90 milyon dolar harcadı, gelirinin iki katı masrafı var, 700 kişi çalıştırıyor ve 2,5 milyon dolar zarar ediyor”
Cumhurbaşkanı yardımcısı bu konuşmaya karşı şöyle açıklama yaptı:
“ABD’deki Diyanet Merkezi vergiden muaftır ve Türk-Müslüman toplumun dini, sosyal, kültürel ihtiyaçlarını karşılamak için kurulmuş bir komplekstir.”
Soru bu.
Açıklama bu.
Nerede soruya cevap?..
Sorunun içinde “vergi veriyor mu” diye bir şeyden bahsediliyor mu, hayır. Tam aksine harcanan paranın büyüklüğüne, çalıştırılan kişi sayısına ve edilen zarara dikkat çekiyor.
Cevapta var mı buna yönelik bir açıklama.
Çevir kaz yanmasın.
Alakasız bir cevap.
Ama…
Son günlerde zaten bu Amerikan Külliyesi gündemden hiç inmedi, ineceğe de benzemiyor.
Özellikle “tek başına muhalefet partisi” olan Turhan Çömez’in ilk açıklamalarından sonra kamuoyu gündemine oturdu kompleks.
15 dönümlük arazi üzerinde Osmanlı mimarisi kullanılarak 5 büyük bina… İçinde yüzme havuzları, Fitness salonları, konferans salonları, kuyu, misafirhane, restoran, dükkan, market…
Diyanet Vakfı yapmış.
Bakanlıkların bütçesini sollayan Diyanet neden vakıf kurmuş orası ayrı bir konu ama kurduğu vakfın böyle bir kompleks inşası yerinde midir, faydalı mıdır, gerekli midir buna elbet bir cevap yok.
Türk ve Müslüman toplumun ihtiyaçlarını gidermek içinmiş.
Pöh!
O kadar basit bir söylem ki bu!
Washington’da bu külliye.
ABD zaten devasa bir ülke…
O zaman kimin ihtiyacına fayda, sadece Washington’dakilere mi?..
Açıklamaya göre Türkiye’den giden öğrenciler, akademisyenler falan yararlanabilecekmiş tesislerden.
İnandınız mı?..
Diyanet’in bütçesi inanılmaz.
Vakfının harcamaları inanılmaz…
Hal böyleyken böyle bir zenginliğin içindeyse Diyanet; kendimizi bildik bileli neden her bayram namazı, her Cuma namazı çıkışında bir de yardım toplar cemaatten?..
Şatafat…
İsraf…
Zenginsen yap.
Varlık içindeysen yap.
Ülkenin bir eli yağda bir eli baldaysa yap.
Ülkenin ekonomik sıkıntısı ortadayken bir taraftan tasarruf çağrıları yapıp; har vurup harman savurmak nasıl bir çelişki?..
Nasıl bir vurdumduymazlık?
Nasıl bir garabet?..
