Bazen, ne hissettiğimizi nasıl ifade edeceğimi bilemiyoruz. Bilmenin de bir önemi yok. Bilinmezlik sarmalı içinde kendimizi buluyoruz yolun sonunda.
Olanı değiştirmek yerine; biz olana nasıl bir tepki verdik, bu süreçte neler öğrendik? Bu gibi soruları sormak ve bunlara yanıt aramak yerine, bilinmezliğin akşına kendimizi bırakmak daha yerinde oluyor.
O güzel insanların neden ata binip gittiğini sormanın da olanı değiştirmediğini anlıyoruz.
Çok sevdiğimiz ve bir o kadar da saygı duyduğumuz bir kişiyi sadece bedenen kaybetmek, ilk önce karşımıza koskoca bir bilinmezlik olarak bizi yakalıyor. Hem de hiç beklemediğimiz bir anda, yüreğimizin en derin köşesinden.
O üzücü haberi ilk duyunca sonsuzluğu unutuveriyoruz. Fikirlerin, düşüncelerin, eserlerin kalıcı olduğunu bilemiyoruz. İnsanların yaptığı iyilikler ve bıraktığı izler ile ölümsüz olduğunu da. Anlatamadığımız hislerimizi kendi dünyamızda yaşarken acıyı, üzüntüyü, çaresizliği bambaşka yollar ile anlatmayı deneyimliyoruz. Değişiyoruz, bu dünyadan bedenen uçup giden bedenlerin nice öğretileri sayesinde.
Kıymetli büyüğüm Mustafa Selim Kudar’ın, 30 Haziran 2024 Pazar günü vefat ettiği haberini öğrenince, O’nun ışık olup dokunduğu bütün yaşamlara yepyeni güzellikler yaşatacağını hemen düşünemedim. Artık kendisini göremeyecek oluşunu tarifsiz duygular içinde yaşadım. Ve yaşamaktayım.
Büyük bir özveri ile hayat verdiği Tahtakuşlar Etnografya Galerisi’nde her zamanki yerinde olmayacağını düşünmek de bilmek de beni ister istemez üzüyor.
Türk dünyasının saygın ve sevilen bir değeri olan Mustafa Selim Kudar’ın; dünyanın her köşesinden gelen ziyaretçilere kadim Türkmen kültürünü, Kazdağları’nı ve Edremit Körfezi’ni anlatışını, karşısındaki insana değer vererek dinlediğini, merak eden, sorgulayan ve öğrenmeye açık olan herkese kapısının açık olduğunu tebessümle hatırlıyorum.
Tahtacı Türkmenleri başta olmak üzere birçok topluluk ve medeniyetler hakkında araştırmalar, çalışmalar yapan herkesin rehberi oluşu gibi diğer erdemlerini önünde saygı ile eğilerek anımsıyorum.
Yurtdışında birçok üniversitede ders olarak okutulan, birçok bilim insanın, araştırmacının bugün de yararlandığı ve henüz onuncu basımda olan, o eşsiz eseri ‘’Muatazmayinşatürta’’ ile Türk kültürünü, Kazdağları’nı ve efsanelerini, Tahtacı Türkmenleri’ni ve diğer uygarlıkları nasıl da bir ulu bir öğretici ve kusursuz bir dilin aktarıcısı olarak yazdığını düşünüyorum.
Okuduğumuz bir kitap değil zaten. İyileştiren sevginin bir eli olarak bütün insanlığa o yüce gönülden armağan edilen kutsal bir kaynak.
Pek kıymetli Mustafa Selim ağabeyim, bana ilk önce insan olarak birbirimize güvenmemiz gerektiğini öğrettin. Önce sen, bana güvendin. Güvenini boşa çıkarmadan ağabey-kardeş ilişkimizi yıllar içinde sürdürebilmek, senin o güzel insanlığından az çok bir şeyler öğrenebilmek, güzeli, doğruyu, iyiyi yazabilmem için beni teşvik ettiğini görmek ve yaşamımın her alanında desteğinin benimle olduğunu bilmek o kadar önemli ve değerli ki… Her birinin hakkını vermek adına çabalayacağım. Yine beni hep güçlü kılan güvenini boşa çıkarmayacağım.
Toprak Ana’dan geldin. Toprak Ana’ya kavuştun. Işıkla geldin. Işık saçansın, her daim. Kazdağları’nın Şamanı olan sana, ışıklar içine uçmak yaraşır. Yeni evrende rahat uyu, canım ağabeyim.
Sadece bir eş değil, bir dost, arkadaş, yoldaş olduğun sevgili ablacığım Senem Kudar’a, babaları olmanın çok ötesinde en iyi dostları olduğun sevgili Esma ve Hasan Kudar’a sonsuz sabırlar diliyorum. Sevgili dostlarıma uzun ömürler diliyorum.
O güzel varlığın hepimizi bir araya getirdi. Işık saçtığın her an, beraberliğimiz sürecek.
Ve şunu çok iyi biliyorum ki; değerli ailen, senin bir parçan olmanın verdiği gurur ile çok daha güçlü olarak Tahtakuşlar’dan bütün umut insanlığa olacaktır.
