İnsan..
Yaşarken “onore” edilmeli..
Öldükten sonra da anılmalı..
Bana göre öyle!..
Onore edilme ile anılmayı hak edenler için elbette bu sözler..
Üç isim aklıma geldi..
İkisini yakından birini uzaktan tanıyorum..
İki isim “sanat” adına..
Bir isim “tarih” adına..
Üçünün de ortak özelliği ..
Balıkesir sevdası..
O sevda başka bir şey..
Balıkesir’i solumak, hissetmek, ileriye taşımak..
Eski söylemle meccanen hizmet etmek..
Eser bırakmak, arşivlere imza atmak..
Bu sevdayı iyi bilirim..
Nur içinde yatsın..
Rahmetli babam M.Reşit Kıpçak öyleydi..
Onun için iyi bilirim dedim ya..
Bakınız..
Bu üç isim de benim için kıymetli..
Birisi Ahmet Esmer..
Hepimiz onu “fotoğrafçı” olarak biliriz.
Oysa “o” bir “fotoğraf sanatçısı”..
Ödüllü hem de..
Siyah beyaz fotoğrafların ustası..
Balıkesir fotoğraflarının yaşayan arşivi..
Ve..
“O” bir karikatür sanatçısı aynı zamanda..
Yine ödüllü..
Hem de uluslararası..
87 yaşında hala da üretmeye devam ediyor.
Bir başkası..
İsmail Kurtlak..
Uzaktan az buçuk tanıyorum.
O bir ressam..
O bir sanatçı..
Eski Balıkesir evlerini tuvale taşıyan bir ressam..
Balıkesir’in tarihi dokusunu çizerek, boyayarak gelecek nesillere resmeden adam..
Sessiz, sakin, naif bir yapı..
Kültür mirası bırakanlardan..
O da ödüllü..
Bir diğeri..
Aydın Ayhan..
Öğretmen..
Yazar..
Tarih araştırmacısı..
Derdi Balıkesir..
Balıkesir’le yatıp, Balıkesir’le kalkan bir adam..
Çepnileri ona sor, Akbaş baskınını ona sor..
Balıkesir tarihinin “belgeli” ve de
canlı ansiklopedisi..
Gönüllerin ödüllüsü!..
İşte bu üç isim de..
Benim için ..
Yaşarken..
Hem “onore” edilmeli; hem de “durumdan vazife çıkarılıp” anılmalı!..
Balıkesir’i yönetenlerin kulakları çınlasın!.
Bilmem anlatabildim mi?..
Bu “değerler” kolay, kolay “değerli” olmuyor…
Yerleri de maalesef dolmuyor..
Onun için ..
Hak edene “hak ettiği” değeri
yaşarken vermek “doğru” olanı..
***
Ahmet Esmer,
İsmail Kurtlak,
Aydın Ayhan..
Çok yaşayın, sağlıkla yaşayın..
Sevgiler..
